• بخشی از دعای شانزدهم
1- خداوند هر كس را كه پس از توكل به او، درباره فقرش شكایت به
در روايت كافى از موسى بن جعفر عليه و على آبائه و ابنائه الصلوه و السلام روايت كند كه گفت: فرمود: امام عليه السلام كه گفته مى شود به مومن در قبر كه كيست رب تو؟ عرض مى كند: خداى، گفته مى شود به او: دينت؟ عرض مى كند: اسلام، گفته مى شود كه: پيغمبر تو كيست؟ عرض مى كند محمد (ص) گفته مى شود: امام تو كيست؟ عرض مى كند: فلان گفته مى شود از كجا دانستى حقيقت اين امور را؟ عرض مى كند: امرى است كه خدا هدايت كرده مرا به او و ثابت داشت بر او پس گفته مى شود بر او كه به خواب خواب كردنى كه در آن پريشانى نيست مثل خوابيدن عروس پس از آن باز كنند از براى او درى را از بهشت از روح و ريحان بهشت به او رسد، و عرض مى كند: اى خداى من تعجيل كن از براى ما قيام قيامت را شايد برگرديم به اهل و مال خودمان، و گفته شود به كافر: من ربك؟ عرض مى كند الله، و من نبيك؟ عرض مى كند: محمد صلى الله عليه و آله و سلم و گفته شود: چه هست چه است دين تو؟ عرض كند: اسلام گفته شود: از كجا دانستى؟ عرض كند: شنيدم كه مردمان چنين مى گفتند پس آن دو ملك چنان عمودى بر او بزنند كه اگر جن و انس جمع شوند طاقت او را ندارند پس پاشيده شود مثل گداختن مس و درى از جهنم به روى او باز كنند از حميم به او برسد و هميشه ندا كند اى رب قيامت را دور كن از ما را الحديث.
از اين حديث شريف چنان استفاده مى شود كه اين دو ملك گاهى مبشر و بشير هستند و گاهى منكر و نكير، و در بعضى از نسخ مبشر و بشير كه دارد منافات ندارد و كيف كان منكر و نكير دو ملكند وارد بر قبر شوند بر مومن و كافر در مجمع البحرين است كه بعضى از اهل اسلام منكر شدند تسميه ى اين دو ملك را به اين دو اسم و گفتند كه: منكر عبارت است از آن جوابى كه از كافر صادر شود در وقت سئوال، و نكير عبارتست از سرزنش و شماتت آن دو ملك بر كافر از براى مومن منكر و نكير نيست.
احاديث صريحه بر خلاف ايشان است از اين ظاهر آن است كه اين مطلب را بعض از اهل كفر منكر ندارد، بلى اگر غرض او اين باشد كه بر مومن سئوال شود اين خلاف اخبار است.
........................
