از دعاهاى امام عليه السلام است در اقرار به گناه و درخواست بازگشت به سوى خداى تعالى
- خداوندا سه خصلت مرا از درخواست از تو بازمى دارد و يك خصلت مرا بر آن مى راند.
- بازمى دارد مرا، امرى كه به آن فرمان دادى و من در انجام آن كندى كردم، و كارى كه مرا از آن بازداشتى و من به سوى آن شتافتم و نعمتى كه به من بخشيدى و من در شكرگزارى آن كوتاهى كردم.
- و وادار مى كند مرا به درخواست از تو، تفضّل تو به آنكه رو به تو آورَد و با گمان نيك به سوى تو آيد. چون همه نيكى هاى تو از روى تفضّل است و همه نعمت هاى تو ابتدا است.
- پس اى خداى من، به درگاه عزّت تو همچون فرمانبرى خوار، ايستاده ام. و با وجود شرمندگى ام همانند تهى دستى عيالمند از تو درخواست دارم.
- اقرار مى كنم به اينكه هنگام احسانت، جز با خوددارى از معصيت تو، فرمان نبرده ام و در همه حال از احسان تو بى بهره نبوده ام.
- اى خداى من آيا نزد تو اقرار به بدى اى كه انجام داده ام، مرا سود مى دهد؟ و آيا اعترافم در درگاه تو به زشتى آنچه مرتكب شده ام، مرا رها مى نمايد؟ يا در جايگاهم خشم خود را بر من قرار داده اى؟ يا هنگامى كه تو را مى خوانم، دشمنى ات مرا لازم گشته است؟
- پاك و منزّهى تو، از تو كه درِ توبه را به رويم گشوده اى، نااميد نمى شوم. بلكه همانند بنده اى خوار كه به خود ستم نموده و حرمت پروردگارش را سبك شمرده سخن مى گويم.
- آن كه گناهانش بزرگ و رو به فزونى است و روزگارش (به او) پشت كرده و سپرى شده، تا اينكه مى بيند زمان عمل گذشته و مدّت عمر به پايان رسيده و باور كرده كه پناهگاه و گريزگاهى از تو برايش نيست. با توبه به تو روى آورده و خالصانه براى تو توبه مى كند. پس با دلى پاك و پاكيزه به سوى تو برخاسته و با صداى آهسته پنهانى تو را مى خواند.
- با حال فروتنى براى تو خم شده و سرش را كج و به زير افكنده، و ترس پاهايش را به لرزه انداخته و دو گونه اش غرق اشك شده، تو را صدا مى زند: اى مهربان ترين مهربانان و اى بخشنده اى كه رحمت خواهان پى درپى نزد او مى آيند و اى مهربانى كه آمرزش خواهان گرد او مى گردند و اى آنكه بخشايش او از كيفرش بيشتر است و اى كسى كه خوشنودى او از خشمش افزون تر مى باشد.
- و اى آنكه با گذشت نيك، آفريدگانش را به سپاس خود واداشته و اى آنكه بندگانش را به قبول پشيمانى عادت داده و اى آنكه فاسد ايشان را با توبهْ اصلاح كرده و اى آنكه از كردار اندك ايشان، خرسند شده و اى آنكه كمِ ايشان را پاداش فراوان داده و اى آنكه روا شدن خواسته ها را براى ايشان ضمانت كرده و اى آنكه ايشان را به فضل خود، پاداش نيك وعده داده است.
- من گناهكارتر از آنكه نافرمانى تو كرده و تو او را آمرزيده اى، نبوده ام. و نكوهيده تر از عذرآورنده به پيشگاهت كه تو عذرش را پذيرفته اى، نيستم. و ستمكارتر از توبه كننده به درگاهت كه تو به او نيكى نموده اى، نمى باشم.
- در اين مكان (كه ايستاده ام) به سوى تو بازمى گردم، بازگشت كسى كه از آنچه از او سر زده، پشيمان است. و از آنچه بر او گرد آمده، ترسان. و از آنچه در آن افتاده، سخت شرمنده است.
- مى داند كه بخشايش گناه بزرگ، بر تو بزرگ نيست و درگذشتن از معصيت بسيار، بر تو دشوار نيست و چشم پوشى از جرم هاى بسيار زشت بر تو سخت نمى باشد، و محبوب ترين بندگانت نزد تو كسى است كه بر تو گردنكشى نكند و پافشارى (بر گناه) را ترك كند و پيوسته آمرزش خواهد.
- و من از گردنكشى بر تو سخت بيزارم و از اصرار (بر گناه) به تو پناه مى برم. و براى آنچه كوتاهى كردم، از تو آمرزش مى خواهم، و براى هر آنچه از انجامش ناتوانم، از تو يارى مى طلبم.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و آنچه از تو بر من واجب است، به من ببخش. و مرا از آنچه از جانب تو سزاوارش هستم رها كن و از آنچه بدكاران وحشت دارند پناهم ده، كه تو بر بخشايش نمودن توانايى، و براى آمرزش، اميدوارى به توست و به گذشت مشهورى. براى حاجتم جز از تو درخواستى نيست و براى گناهم غير از تو آمرزنده اى ندارم. تو از عيوب منزّه و دورى.
- و من بر خود جز از تو نمى ترسم. زيرا تو سزاوارى كه از تو پروا كنند و سزاوارى كه بيامرزى، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و حاجتم را روا كن و درخواستم را برآور، و گناهم را بيامرز و ترسم را ايمنى ده. زيرا تو به هر چيز توانايى و آنچه خواستم بر تو آسان است. بپذير، پروردگار جهانيان.
............................
