از دعاهاى امام عليه السلام است در خضوع و فروتنى براى خداى توانا و بزرگ
̶ پروردگارا گناهانم مرا خاموش كرده، و گفتارم گسيخته شده، از اين رو برايم حجت و برهانى نيست پس من به رنج و سختى خود گرفتار، به سبب كردارم در گرو، در خطا و گناهم حيران، از بيرون رفتن از راه راستم سرگردان و در راه خويش مانده ام،
̶ نفس خود را در جايگاه خواران گنهكار واداشته ام، در جايگاه بدبختانى كه بر تو (با نافرمانى) جرات نموده اند آنانكه وعده (پاداش و كيفر) تو را سبك شمرده اند،
̶ منزه و پاكى! به كدام جرات و دليرى بر تو جرات كردم و به كدام هلاك و تباهى خود را هلاك ساختم،
̶ اى مولى و آقاى من بر افتادن من با تمام رخسارم و بر لغزش پايم (در خطاها) رحم نما، و به حلم و بردباريت بر نادانيم، و به احسان و نيكيت بر بدكرداريم ببخش زيرا من به گناه خود اقراركننده و به خطاى خويش اعتراف كننده ام، و اين دست من و اين موى جلو سر من است زارى مى كنم و خود را براى قصاص و كيفر كردارم تسليم نموده ام، بر پيريم و به پايان رسيدن روزهايم و نزديك شدن مرگم و ناتوانيم و نيازمنديم و بيچارگيم رحم و مهربانى كن،
̶ اى آقاى من و مرا رحم كن چون نشان من از دنيا بريده شود، و يادم در ميان آفريدگان محو گردد، و مانند كسى كه فراموش شده و در زمره و گروه فراموش شدگان باشم،
̶ مولاى من و مرا رحم فرما هنگام دگرگون شدن صورتم، و حالم آنگاه كه تنم كهنه و پوسيده گردد، و اندامم از هم بپاشد، و پيوندهايم از هم پاره شود اى واى از غفلت و بى خبرى من از آنچه درباره ام خواسته مى شود (در آخرت)
̶ مولاى من و مرا در (روز) برانگيختن و زنده شدنم رحم كن، و توقفگاهم را در آن روز با دوستانت قرار ده، و بازگشتم را در ميان محبانت و منزل و جايم را در همسايگى (رحمت) خود قرار ده اى پروردگار جهانيان.
............................
