صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۲ - فراز ۱۵

فَهَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِكَ، وَ مَحَلُّ الْمُعْتَرِفِ لَكَ، فَلَا يَضِيقَنَّ عَنِّي فَضْلُكَ، وَ لَا يَقْصُرَنَّ دُونِي عَفْوُكَ، وَ لَا أَكُنْ أَخْيَبَ عِبَادِكَ التَّائِبِينَ، وَ لَا أَقْنَطَ وُفُودِكَ الْآمِلِينَ، وَ اغْفِرْ لِي، إِنَّكَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ.

پس این (جاى من) جاى پناه آورنده ‏ى به تو و جاى اقرارکننده ‏ى (به گناه خویش) براى تو است، پس باید احسان تو از من تنگى نکند، و عفوت از من کوتاهى ننماید، و من بى‏ بهره ‏ترین بندگان توبه‏ کنندگان تو و نومیدترین گروهى که نزد تو آیند و امیدوارند نباشم، و مرا بیامرز، زیرا تو بهترین آمرزندگانى (چون آمرزش او براى سود به دست آوردن یا جلوگیرى از زیان نیست، بلکه تنها از روى فضل و کرم و بزرگوارى است).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۱ - فراز ۱۴

إِنْ تُعَذِّبْ فَأَنَا الظَّالِمُ الْمُفَرِّطُ الْمُضَيِّعُ الْآثِمُ الْمُقَصِّرُ الْمُضَجِّعُ الْمُغْفِلُ حَظَّ نَفْسِي، وَ إِنْ تَغْفِرْ فَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ.

اگر عذاب کنى پس (از راه عدل است، زیرا) من (به سبب نافرمانى) ستمکار مقصر تباه‏ کننده‏ ى گناهکار کوتاهى‏ کننده ‏ى واگذارنده‏ ى اهمال‏ کننده ‏ى بهره‏ ى خود هستم، و اگر بیامرزى پس (از راه فضل و احسان است، زیرا) تو مهربانترین مهربانانى.