هنگامى كه امام سجاد مبتلا به قرض دارى مى گرديد براى اداء دين به اين دعا با خدا راز و نياز مى كرد
̶ پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا از رنج و غم دين عافيت بخش (يعنى دينم را ادا فرما تا غم و اندوه دل به دل به آسايش خاطر گردد) دين آبرويم را مى كاهد (و رخسارم را فرسوده مى دارد) و ذهنم را پريشان و فكرم را متفرق مى سازد و شدت اهتمام و توجه خاطر به قرضمندى شغل و كارم بطى ء و طولانى مى شود (يعنى كارى را كه بايد در يك روز انجام دهم بواسطه هم و غم دين بسا يك هفته طول مى كشد)
̶ اى خداى من به تو از هم و غم قرض مندى و از فكر و خيال دين و بيدارى شب از غصه آن پناه مى برم. پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا از رنج و غصه ى دين پناه ده و باز اى خدا مرا از ذلت و خوارى آن در حيوه دنيا و از عقوبت آن در دار آخرت در پناه خود بدار و درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا به وسعت فزون (از حد كفاف) يا دارائى به حد كفاف از غصه ى دين پناه بخش.
̶ خدايا درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا (در امور زندگانى) از اسراف و زياده روى باز دار و به بذل و بخشش به فقيران و مستحقان و به اقتصاد و ميانه روى در معاش استوار ساز (يعنى مرا به زندگانى به اقتصاد و بذل و بخشش به فقرا پيوسته موفق گردان) و حسن تقدير (يعنى نظم و ترتيب نيكو به قدر و اندازه معتدل در امر معاش) به الهام خود بياموز و به لطف و كرم خود مرا از تبذير و اسراف نگاهدار و از اسباب و وسيله هاى حلال رزق و روزيهاى ما را كفايت فرما (تا به طريق حرام كسب روزى نكنيم) و به راه خير و احسان انفاق و بخششم را روى آور (يعنى مرا توفيق ده كه به راه رضا و خشنودى خدا و احسان به نيكان فقرا با اخلاص و بى ريا مالم را انفاق كنم نه به راه هوا و هوس و خودنمائى و ريا كه هيچ اجر در انفاق ريائى و هوسرانى نخواهد بود)
̶ و (اى خدا) مال و ثروتى كه ايجاد كبر و غرور كند يا منجر به كبر و غرور شود يا موجب طغيان و كفران و خودسرى گردد آن مال و ثروت را از من دور دار
̶ اى خداى من صحبت و رفاقت فقيران را محبوب من گردان و مرا بر دوستى و رفاقتشان با حسن (اخلاق و حلم و) صبر مويد و موفق بدار (تا اگر بر من امرى شاق و كارى مشكل در راه رفاقت ايشان پيش آيد و رنج و زيانى و خرج و اعانه اى بر آنها لازم شد تحمل كنم و رنج و خرج بر آنان را دخل و راحت شمارم و دست از رفاقتشان برندارم)
̶ و اى خدا هر آنچه كه از متاع و مال دنياى فانى كه (ناچيز است) از من باز گرفتى آن را در خزينه هاى (رحمت و الطاف) باقى ابدى خود براى عالم آخرتم ذخيره ساز
̶ و هم آنچه از حطام دنيا (يعنى از نعم فانى نابود شدنى دنيا) به من معجلا عطا فرمودى آن را نيز (در راه طاعتت) وسيله بلوغ من به جوار حضرتت شود گردان و واسطه ى نيل به مقام قرب خود و وصول به بهشت رضوان خويش به كرمت قرار ده كه توئى اى خداى من صاحب فضل و كرم بزرگ و عطا بخش بى عوض و داراى كرم و رحمت بى پايان.
......................
