صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۱۱۰
وَ زَيِّنْ لِيَ التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ.
و تنها به سر بردن به مناجات و راز و نیاز با تو را در شب و روز براى من آراسته گردان (نیکوئى آن را برایم آشکار ساز. به یکى از بندگان خدا که تنها به سر بردن را از براى خود گزیده بود گفتند: چه تو را به تنهائى شکیبا گردانید؟ گفت: من تنها نیستم! من همنشین پروردگارم- عزوجل- هستم، هرگاه بخواهم او با من سخن گوید کتاب او «قرآن مجید» را مىخوانم، و هرگاه بخواهم من با او سخن گویم نماز مىخوانم).
