̶ بار خدايا! سپاس تو را باد بر آن حسن تقديرى كه بهره ى من گردانيدى و آن بلا كه از سرم برگرداندى. ولى مبادا كه اين عافيت كه بر من ارزانى داشته اى تنها بهره ى من از تو باشد، تا به بهانه ى آنچه دوست داشته ام تيره بخت گردم و ديگرى از آنچه من ناخوش داشته ام نيكبخت شود.
̶ و اگر اين عافيت كه روز را در آن به شب رسانده و شبانگاهان را در آن به روز آورده ام خود بلايى پايدار و وبالى ادامه دار باشد، پس آن را كه پيش انداخته اى به تاخير افكن و آن را كه پس انداخته اى پيش آور،
̶ چرا كه چيزى كه فرجامش نابودى است بسيار نيست و آن چيز كه عاقبت آن ره به بقا دارد كم نتوان شمرد، و درود بر محمد و خاندان وى.
................................
