از دعاهاى اوست در اصرار و پافشارى بر طلب از خداى تعالى
«1» يا اَللَّهُ الَّذِي لا يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْ ءٌ فِي الْأَرْضِ و لا فِي السَّمَاءِ ، و كَيْفَ يَخْفَى عَلَيْكَ يا إِلَهِي ما أَنْتَ خَلَقْتَهُ ، و كَيْفَ لا تُحْصِي ما أَنْتَ صَنَعْتَهُ ، أَوْ كَيْفَ يَغِيبُ عَنْكَ ما أَنْتَ تُدَبِّرُهُ ، أَوْ كَيْفَ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَهْرُبَ مِنْكَ من لا حَيَاةَ لَهُ إِلَّا بِرِزْقِكَ ، أَوْ كَيْفَ يَنْجُو مِنْكَ من لا مَذْهَبَ لَهُ فِي غَيْرِ مُلْكِكَ ، «2» سُبْحَانَكَ أَخْشَى خَلْقِكَ لَكَ أَعْلَمُهُمْ بِكَ ، و أَخْضَعُهُمْ لَكَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِكَ ، و أَهْوَنُهُمْ عَلَيْكَ من أَنْتَ تَرْزُقُهُ و هو يَعْبُدُ غَيْرَکَ «3» سُبْحَانَكَ لا يَنْقُصُ سُلْطَانَكَ من أَشْرَكَ بِكَ ، و كَذَّبَ رُسُلَكَ ، و لَيْسَ يَسْتَطِيعُ من كَرِهَ قَضَاءَكَ أَنْ يَرُدَّ أَمْرَكَ ، و لا يَمْتَنِعُ مِنْكَ من كَذَّبَ بِقُدْرَتِكَ ، و لا يَفُوتُكَ من عَبَدَ غَيْرَكَ ، و لا يُعَمَّرُ فِي الدُّنْيَا من كَرِهَ لِقَاءَكَ . «4» سُبْحَانَكَ ما أَعْظَمَ شَأْنَكَ ، و أَقْهَرَ سُلْطَانَكَ ، و أَشَدَّ قُوَّتَكَ ، و أَنْفَذَ أَمْرَكَ «5» سُبْحَانَكَ قَضَيْتَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ الْمَوْتَ من وَحَّدَكَ و من كَفَرَ بِكَ ، و كُلٌّ ذَائِقُ الْمَوْتَ ، و كُلٌّ صَائِرٌ إِلَيْكَ ، فَتَبَارَكْتَ و تَعَالَيْتَ لا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَکَ لا شَرِيکَ لَکَ . «6» آمَنْتُ بِكَ ، و صَدَّقْتُ رُسُلَكَ ، و قَبِلْتُ كِتَابَكَ ، و كَفَرْتُ بِكُلِّ مَعْبُودٍ غَيْرِكَ ، و بَرِئْتُ مِمَّنْ عَبَدَ سِوَاكَ . «7» اللَّهُمَّ إِنِّي أُصْبِحُ و أُمْسِي مُسْتَقِلًّا لِعَمَلِي ، مُعْتَرِفاً بِذَنْبِي ، مُقِرّاً بِخَطَايَايَ ، أَنَا بِإِسْرَافِي عَلَى نَفْسِي ذَلِيلٌ ، عَمَلِي أَهْلَكَنِي ، و هَوَايَ أَرْدَانِي ، و شَهَوَاتِي حَرَمَتْنِي . «8» فَأَسْأَلُكَ يا مَوْلَايَ سُؤَالَ من نَفْسُهُ لَاهِيَةٌ لِطُولِ أَمَلِهِ ، و بَدَنُهُ غَافِلٌ لِسُكُونِ عُرُوقِهِ ، و قَلْبُهُ مَفْتُونٌ بِكَثْرَةِ النِّعَمِ عَلَيْهِ ، و فِكْرُهُ قَلِيلٌ لِمَا هو صَائِرٌ إِلَيْهِ . «9» سُؤَالَ من قَدْ غَلَبَ عَلَيْهِ الْأَمَلُ ، و فَتَنَهُ الْهَوَى ، و اسْتَمْكَنَتْ مِنْهُ الدُّنْيَا ، و أَظَلَّهُ الْأَجَلُ ، سُؤَالَ من اسْتَكْثَرَ ذُنُوبَهُ ، و اعْتَرَفَ بِخَطِيئَتِهِ ، سُؤَالَ من لا رَبَّ لَهُ غَيْرُكَ ، و لا وَلِيَّ لَهُ دُونَكَ ، و لا مُنْقِذَ لَهُ مِنْكَ ، و لا مَلْجَأَ لَهُ مِنْكَ ، إِلَّا إِلَيْكَ . «10» إِلَهِي أَسْأَلُكَ بِحَقِّكَ الْوَاجِبِ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ ، و بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الَّذِي أَمَرْتَ رَسُولَكَ أَنْ يُسَبِّحَكَ به ، و بِجَلَالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ ، الَّذِي لا يَبْلَى و لا يَتَغَيَّرُ ، و لا يَحُولُ و لا يَفْنَى ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ و آل مُحَمَّدٍ ، و أَنْ تُغْنِيَنِي عَنْ كُلِّ شَيْ ءٍ بِعِبَادَتِكَ ، و أَنْ تُسَلِّيَ نَفْسِي عَنِ الدُّنْيَا بِمَخَافَتِكَ ، و أَنْ تُثْنِيَنِي بِالْكَثِيرِ من كَرَامَتِكَ بِرَحْمَتِكَ . «11» فَإِلَيْكَ أَفِرُّ ، و مِنْكَ أَخَافُ ، و بِكَ أَسْتَغِيثُ ، و إِيَّاكَ أَرْجُو ، و لَكَ أَدْعُو ، و إِلَيْكَ أَلْجَأُ ، و بِكَ أَثِقُ ، و إِيَّاكَ أَسْتَعِينُ ، و بِكَ أُومِنُ ، و عَلَيْكَ أَتَوَكَّلُ ، و عَلَى جُودِكَ و كَرَمِكَ أَتَّكِلُ
1. اى خدايى كه چيزى بر او پنهان نيست، نه در زمين و نه در آسمان! چگونه از تو پنهان است اى خداى من، چيزى كه خود آفريده اى؟ و چگونه شماره نكرده اى آنچه را كه خود پديد آورده اى؟ يا چگونه از تو نهان باشد، چيزى را كه خود سامانش داده اى؟ يا چگونه مى تواند از تو بگريزد كسى كه بى زرق تو زندگى ندارد؟ يا چگونه از استيلاى تو رها مى گردد كسى كه جز در ملك تو راهى برايش نيست؟!
2. پاك و منزهى تو! ترسنده ترين آفريده ى تو، داناترينشان نسبت به منزلت توست؛ و خاضع ترينشان در پيشگاه تو، عامل ترينشان در پيروى از توست؛ و پست ترين آفريده، كسى است كه تو روزى اش مى دهى و او جز تو را مى پرستد.
3. پاك و منزهى تو! از اين رو، از پادشاهى ات نمى كاهد كسى كه براى تو انباز و شريك گيرد، و فرستادگان تو را دروغ مى دارد؛ و كسى كه حكم و فرمان تو را نپسندد، چيرگى قدرتت بازنمى دارد؛ و آن كس كه جز تو را مى پرستد، از بازخواست تو گريزى ندارد؛ و آن كس كه ديدار تو را خوش ندارد، در اين جهان جاودان نمى ماند.
4. منزه و پاكى تو! چه بزرگ و باشكوه است منزلت تو؛ و چه پيروز و چيره است پادشاهى ات؛ و چه سخت و پابرجاست قدرت تو؛ و چه كارساز است فرمان تو.
5. پاك و منزهى تو! فرمان مرگ را بر همگى خلق، از موحدان و كافران جارى ساخته اى، و همگى چشنده ى طعم مرگ اند، و همگى بازگشت كنندگان به سوى تواند. پس تو خجسته تر و برتر از هر عيب و كاستى هستى! تويى كه معبودى جز تو نيست، و يگانه ى بى انبازى.
6. به تو گرويده ام و فرستادگانت را باور دارم، و كتاب تو را پذيرفته ام، و به هر معبودى جز تو كافرم، و از هر كس كه جز تو را مى پرستد، بيزارم.
7. خدايا! صبح و شام مى كنم در حالى كه كردار خويش را اندك مى شمارم، و به گناه خود معترفم، و به لغزش هاى خود، اقرار دارم. به سبب زياده روى درباره ى خويش، زبون و خوارم. كردارم تباهم كرده است، و خواهش نفسم مرا تباه ساخته، و هوس هايم محرومم كرده اند.
8. از اين رو، اى مولاى من! از تو مى خواهم، همچون خواستن كسى كه به سبب آرزوهاى درازش از خويش غافل است و نفسش به پوچى گراييده است، و بدنش به سبب تن پرورى غافل، و دلش به سبب فزونى نعمت، فريفته شده و مجذوب بسيارى نعمتهاست، و انديشه اش درباره ى فرجام كارش از كار افتاده است.
9. همچون خواستن كسى كه آرزوها بر او چيره گشته، و هواى نفس او را در فتنه و بلا گرفتار ساخته، و دنيا بر او دست يافته، و اجل بر او سايه افكنده است. همچون خواستن كسى كه گناهان بسيار خود را مى داند و به لغزش هاى خود، معترف است. همچون خواستن كسى كه جز تو، نه پروردگارى دارد، و نه كارسازى، و نه رهاننده اى، و نه پناهى.
10. اى خداى من! از تو مى خواهم، به حق واجبى كه بر همه ى آفريدگانت دارى، و به نام بزرگت كه بدان فرستاده ات را فرمان ستايش داده اى، و به شكوه و بزرگى ذاتت كه كهنه نمى گردد و دگرگون نمى شود و تغيير نمى يابد و نيستى نمى پذيرد، كه بر محمد و دودمانش درود فرستى، و در پرتو بندگى ات، از هر چيز و هر كس بى نيازم كنى، و در سايه ى خوف خود، جانم را از غم و اندوه اين جهان، تسليت بخشى، و به رحمت خويش، مرا با دستى پر از كرامت و بزرگوارى ات بازگردانى.
11. پس به سوى تو مى گريزم، و از تو ترسانم، و به تو فريادخواهى مى كنم، و از تو اميدوارم، و تو را مى خوانم، و به تو پناه مى آورم، و به تو اعتماد دارم، و از تو مدد مى جويم، و تو را باور دارم، و بر تو تكيه مى كنم، و به جود و سخاى تو و بزرگوارى ات توكل مى نمايم.
......................
