صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۸۸
وَ تَوَحَّدْنِي بِمَا تَتَوَحَّدُ بِهِ مَنْ وَفَى بِعَهْدِكَ، وَ أَتْعَبَ نَفْسَهُ فِي ذَاتِكَ، وَ أَجْهَدَهَا فِي مَرْضَاتِكَ.
و تو خود به تنهائى به من احسان و نیکى کن به آنچه (هدایت و راهنمائى که) به آن احسان نمودى کسى را که به عهد و پیمان تو وفا کرده (به تو ایمان آورده) و خود را درباره ى (طاعت از) تو به رنج انداخته، و در به دست آوردن خشنودیت خویشتن را بیشتر از توانائى کوشا گردانیده.
