صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۸ - فراز ۹

اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الْمَقَامَ لِخُلَفَائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ وَ مَوَاضِعَ أُمَنَائِكَ فِي الدَّرَجَةِ الرَّفِيعَةِ الَّتِي اخْتَصَصْتَهُمْ بِهَا قَدِ ابْتَزُّوهَا، وَ أَنْتَ الْمُقَدِّرُ لِذَلِكَ، لَا يُغَالَبُ أَمْرُكَ، وَ لَا يُجَاوَزُ الَْمحْتُومُ مِنْ تَدْبِيرِكَ كَيْفَ شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ، وَ لِمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ غَيْرُ مُتَّهَمٍ عَلَى خَلْقِكَ وَ لَا لِإِرَادَتِكَ حَتَّى عَادَ صِفْوَتُكَ وَ خُلَفَاؤُكَ مَغْلُوبِينَ مَقْهُورِينَ مُبْتَزِّينَ، يَرَوْنَ حُكْمَكَ مُبَدَّلًا، وَ كِتَابَكَ مَنْبُوذاً، وَ فَرَائِضَكَ مُحَرَّفَةً عَنْ جِهَاتِ أَشْرَاعِكَ، وَ سُنَنَ نَبِيِّكَ مَتْرُوكَةً.

بار خدایا این مقام و جایگاه (نماز عید و جمعه بجا آوردن، یا مقام امامت و خلافت) براى خلفاء و جانشینان و برگزیدگان تو (ائمه ‏ى معصومین علیهم ‏السلام) است، و (دشمنان دین مانند خلفاى بنى‏ امیه) جاهاى امناء و درستکاران تو را در درجه و پایه ‏ى بلندى که ایشان را به آن اختصاص و برترى داده ‏اى ربودند (غصب کرده به ظلم و ستم گرفتند، عبدالله ابن دینار گفته: حضرت باقر- علیه‏ السلام- فرمود: اى عبدالله در هر عید اضحى و فطر که مخصوص مسلمانان است و حزن و اندوه آل محمد تازه مى‏گردد، گفتم چرا چنین است؟ فرمود: براى آنکه مى‏بینند حق خودشان «امامت و خلافت» در دست دیگران است) و (براى امتحان و آزمایش بندگانت) توئى تقدیرکننده ‏ى براى آن (غصب خلافت) در حالى که امر و فرمان تو مغلوب نمى‏شود (هر طور مقدر کرده ‏اى واقع مى‏ گردد) و از تدبیر (قضاء و قدر) قطعى تو هرگونه خواسته باشى و هر زمان و روزگار که بخواهى در نمى‏ گذرد، و توئى تقدیرکننده براى آنچه (حکمت اقتضاء مى‏کند و) تو به آن (از دیگران) داناترى، در آفرینش (یا در قضاء و قدر) و اراده و خواسته ‏ات متهم نیستى (گمان ظلم و ستم و نادانى به تو برده نمى‏شود، ناگفته نماند: از جمله‏ ى و انت المقدر لذلک معنى جبر توهم نشود، زیرا مقصود از اینکه خداى تعالى آن را تقدیر نموده آنست که صفات و حدود و کیفیات و زمان و مکان و سائر خصوصیات آن را به طورى که کم و زیاد نمى‏ شود تعیین فرموده، نه آنکه آن را ایجاد نموده تا غصب خلافت بر اثر تقدیر او بوده و غصب‏ کنندگان ناچار گشته نتوانند خلاف آن رفتار نمایند، و شاید گفتار امام علیه ‏السلام و پس از آن: غیر متهم على خلقک و لا لارادتک اشاره به این نکته باشد، و الله اعلم) تا اینکه (بر اثر غصب خلافت) برگزیدگان و جانشینان تو شکست خوردند و حقشان از دست رفت، حکم تو را تبدیل گشته، و کتاب تو (قرآن مجید) را دور افتاده، و واجبات را از مقاصد راههاى روشن تو تغییر یافته، و روشهاى پیغمبرت (مستحبات) را ترک شده مى‏بینند.