صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۴ - فراز ۵

قَدْ عَلِمْتَ، يَا إِلَهِي، مَا نَالَنِي مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ مِمَّا حَظَرْتَ، وَ انْتَهَكَهُ مِنِّي مِمَّا حَجَزْتَ عَلَيْهِ، بَطَراً فِي نِعْمَتِكَ عِنْدَهُ، وَ اغْتِرَاراً بِنَكِيرِكَ عَلَيْهِ.

اى خداى من، تو مى ‏دانى آنچه از فلان فرزند فلان به من رسیده از آنچه (ظلم و تعدى) که آن را نهى کرده ‏اى، و از آنچه از من هتک حرمت نموده و آن را بر او منع نموده‏ اى، و ستم او از طغیان و سرکشى در نعمت تو است که به او رسیده و از بى ‏باکى و نترسیدن از کیفر تو است بر او (هنگام خواندن دعا بجاى فلان ابن فلان نام ستمگر و پدرش برده شود).