از دعاهاى اوست در پناه بردن به خداى تعالى
«1» اللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِكَ ، و إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ «2» فَسَهِّلْ لَنَا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ ، و أَجِرْنَا من عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ ، فَإِنَّهُ لا طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِكَ ، و لا نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنَّا دُونَ عَفْوِكَ «3» يا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ ، ها ، نَحْنُ عِبَادُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ ، و أَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَيْكَ ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِكَ ، و لا تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِكَ ، فَتَكُونَ قَدْ أَشْقَيْتَ من اسْتَسْعَدَ بِكَ ، و حَرَمْتَ من اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ «4» فَإِلَى من حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ ، و إِلَى أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ ، سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ ، و أَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ «5» و أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ ، و أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِي عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ من اسْتَرْحَمَكَ ، و غَوْثُ من اسْتَغَاثَ بِكَ ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ ، و أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْکَ «6» اللَّهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِيَتِكَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ و آلِهِ ، و لا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ ، و رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ
1. خدايا! اگر بخواهى كه از ما درگذرى، اين گذشت، نشانه ى فضل توست، و اگر بخواهى كه ما را كيفر دهى، اين نشانه ى عدل توست.
2. پس به رسم نعمت بخشى اى كه دارى، به آسانى از ما درگذر، و در سايه ى بخشايشت ما را از كيفر پناه ده؛ زيرا كه ياراى تحمل عدل تو را نداريم و براى هيچ يك از ما، بى گذشت تو راه رهايى نيست.
3. اى بى نيازترين نيازمندان! اين ماييم بندگان تو كه در پيش رويت ايستاده ايم، و من از همه ى نيازمندان درگاهت نيازمندترم و نيازم از همه بيشتر.
4. پس به عطاى خويش، فقر ما را جبران كن و رشته ى اميد ما را به تيغ دريغت مبر كه اگر چنين كنى، كسى را كه به اميد سعادت، دلبرده ى رحمت توست، نگون بخت كرده اى، و آن را كه از فضل تو مدد مى طلبد، نوميد ساخته اى.
5. پس در اين هنگام و با اين بيچارگى، به كدام سو رو آوريم و از درگاه تو به كجا رويم؟ تو منزه و بى نقصى، و همان رنجديدگان آسيب زده ايم كه دستگيرى و رفع گرفتاريشان را وعده دادى.
6. و مناسبترين چيزها كه اقتضاى اراده ى توست، و سزاوارترين كارها كه در خور بزرگوارى و عظمت توست، رحمت آوردن بر كسى است كه از تو رحمت طلب كرده است، و فريادرسى از كسى است كه از تو يارى خواسته است. پس بر ناله و زارى ما به درگاهت رحم آورد، و ما افتادگان را كه در پيش رويت به خاك افتاده ايم، بى نياز گردان!
7. خدايا! شيطان كه در نافرمانى از تو او را پيروى كرديم، (اكنون) ما را سرزنش و شماتت مى كند. پس بر محمد و دودمانش درود فرست و ما را پس از بريدن از او و پيوستن به تو، به شماتت و ملامتش گرفتار مكن!
.....................................
