صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۰ - فراز ۱

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا طُولَ الْأَمَلِ، وَ قَصِّرْهُ عَنَّا بِصِدْقِ الْعَمَلِ حَتَّى لَا نُؤَمِّلَ اسْتِتَْمامَ سَاعَةٍ بَعْدَ سَاعَةٍ، وَ لَا اسْتِيفَاءَ يَوْمٍ بَعْدَ يَوْمٍ، وَ لَا اتِّصَالَ نَفَسٍ بِنَفَسٍ، وَ لَا لُحُوقَ قَدَمٍ بِقَدَمٍ.

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از آرزوى دراز بازدار (چون آرزوى دراز آخرت را از یاد مى‏برد و بر اثر آن انسان بدبخت مى‏گردد، در نهج‏البلاغه است حضرت امیرالمومنین- علیه‏السلام- فرموده: ایها الناس ان اخوف ما اخاف علیکم اثنان: اتباع الهوى و طول الامل، فاما اتباع الهوى فیصد عن الحق، و اما طول الامل فینسى الاخره یعنى اى مردم ترسناکترین چیزى که از ابتلاى شما به آن مى‏ترسم دو چیز است: اول پیروى از هواى نفس، دوم آرزوى بیشمار، اما پیروى از هواى نفس شخص را از راه حق بازمى‏دارد، و آرزوى بیحساب آخرت را از یاد مى‏برد) و با کردار راست و درست (به طورى که واجب است) آرزو را از ما دور گردان تا اینکه تمام کردن ساعتى را پس از ساعتى و دریافتن روزى را پس از روزى و پیوستگى نفسى را به نفسى و در پى آمدن گامى را در پى گامى آرزو نکنیم.