صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۴۵

اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ إِقْرَاراً بِالْإِسَاءَةِ، وَ اعْتِرَافاً بِالْإِضَاعَةِ، وَ لَكَ مِنْ قُلُوبِنَا عَقْدُ النَّدَمِ، وَ مِنْ أَلْسِنَتِنَا صِدْقُ الِاعْتِذَارِ، فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِيهِ مِنَ التَّفْرِيطِ أَجْراً نَسْتَدْرِكُ بِهِ الْفَضْلَ الْمَرْغُوبَ فِيهِ، وَ نَعْتَاضُ بِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الذُّخْرِ الَْمحْرُوصِ عَلَيْهِ.

بار خدایا پس (به سبب عمل در آن) تو را است سپاس در حالى که به بدکردارى اقرارکننده و به تباه ساختن (تقصیر در اعمال) اعتراف‏ کننده ‏ایم، و پشیمانى حقیقى دلها و عذر خواستن زبانهامان که از روى راستى است براى تو است، پس ما را بر (اعتراف به کوتاهى در اعمال و پشیمانى از) تقصیر که در آن ماه به ما رسیده اجر و پاداش ده (کسى که تقصیر و نقص خود را بشناسد، در صدد خضوع و فروتنى و ذلت و خوارى برآید و چون عبادتى بالاتر از آن نیست، از اینرو درخواست پاداش براى آن مى‏نماید، حضرت امام محمد باقر- علیه ‏السلام- به یکى از اصحاب خود فرمود: لا اخرجک الله من النقص و التقصیر یعنى خدا تو را از نقص و تقصیر «از این که طاعتت را اندک و خود را کوتاهى‏ کننده ‏ى در اعمال بدانى» خارج نسازد) پاداشى که به وسیله ‏ى آن خیر و نیکى خواسته شده را دریابیم، و اندوخته‏ هاى گوناگون را که بر آن حریص و آزمندیم عوض بستانیم.