صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲۷ - فراز ۱۱

اللَّهُمَّ أَخْلِ قُلُوبَهُمْ مِنَ الْأَمَنَةِ، وَ أَبْدَانَهُمْ مِنَ الْقُوَّةِ، وَ أَذْهِلْ قُلُوبَهُمْ عَنِ الِاحْتِيَالِ، وَ أَوْهِنْ أَرْكَانَهُمْ عَنْ مُنَازَلَةِ الرِّجَالِ، وَ جَبِّنْهُمْ عَنْ مُقَارَعَةِ الْأَبْطَالِ، وَ ابْعَثْ عَلَيْهِمْ جُنْداً مِنْ مَلَائِكَتِكَ بِبَأْسٍ مِنْ بَأْسِكَ كَفِعْلِكَ يَوْمَ بَدْرٍ، تَقْطَعُ بِهِ دَابِرَهُمْ وَ تَحْصُدُ بِهِ شَوْكَتَهُمْ، وَ تُفَرِّقُ بِهِ عَدَدَهُمْ.

بار خدایا دلهاشان را از آرامش و تنهاشان را از توانائى تهى گردان، و قلبهاشان را از حیله و چاره‏ جوئى فراموشى ده، و اندامشان را از جنگیدن با پیادگان (مسلمانان) سست نما، و آنها را از زد و خورد با دلیران (اسلام) بترسان، و لشگرى از فرشتگانت با عذاب و آزار سخت از عذابهایت بر ایشان برانگیز مانند کارى که در روز (جنگ) بدر نمودى که به وسیله‏ ى آن ریشه ‏ى آنان را قطع کرده ببرى و شوکت و بزرگیشان را بدروى (از بین ببرى) و گروهشان را پراکنده فرمائى (روز بدر جمعه هفدهم ماه رمضان سال دوم هجرت بود که پیغمبر- صلى الله علیه و آله- در بدر که نام موضعى است در بیست و هشت فرسخى مدینه به راه مکه با سیصد و سیزده مرد که در بین ایشان دو اسب یا یک اسب بیش نبود با کفار قریش که هزار کس با اسبها و سلاحهاى بسیار بودند و رئیس آنها ابوجهل پیشواى مشرکین بود، جنگید و خداى تعالى هزار یا سه هزار یا بیشتر فرشته به کمک حضرت رسول فرستاد و گروه بسیارى از بزرگان کفار مانند ابوجهل و عتبه و شیبه کشته شدند، و آن از بزرگترین جنگهاى اسلام است، و درباره‏ى فرستادن خداى تعالى فرشتگان را در آن جنگ به کمک مسلمانان قرآن کریم و اخبار بسیار گویا است).