صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۴ - فراز ۸
اللَّهُمَّ مَنْ أَصْبَحَ لَهُ ثِقَةٌ أَوْ رَجَاءٌ غَيْرُكَ، فَقَدْ أَصْبَحْتُ وَ أَنْتَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي فِي الْأُمُورِ كُلِّهَا، فَاقْضِ لِي بِخَيْرِهَا عَاقِبَةً، وَ نَجِّنِي مِنْ مُضِلَّاتِ الْفِتَنِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
بار خدایا هر که داخل در صبح شود در حالى که اعتماد یا امید او به جز تو باشد پس من (مانند او نیستم، بلکه) داخل در صبح شدم در حالى که اعتماد و امیدم در همه کارها توئى، از این رو عاقبت و انجام بهترین آن کارها را برایم حکم و مقدر فرما، و مرا به وسیلهى رحمت و مهربانیت از فتنهها و آزمایشهاى گمراهکنندهى (از راه حق) نجات و رهائى ده، اى مهربانترین مهربانان.
