صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۴ - فراز ۶

اللَّهُمَّ اجْعَلْ رَغْبَتِي فِي مَسْأَلَتِي مِثْلَ رَغْبَةِ أَوْلِيَائِكَ فِي مَسَائِلِهِمْ، وَ رَهْبَتِي مِثْلَ رَهْبَةِ أَوْلِيَائِكَ، وَ اسْتَعْمِلْنِي فِي مَرْضَاتِكَ عَمَلًا لَا أَتْرُكُ مَعَهُ شَيْئاً مِنْ دِينِكَ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ.

بار خدایا رغبت و اراده ‏ى مرا در مطلب و خواسته ‏ام مانند رغبت دوستانت در خواسته‏ هاشان، و ترسم را مانند ترس دوستانت قرار ده (زیرا بزرگترین رغبت ایشان در شهود و دیدن حق و ترسشان از حجاب و پنهان بودن او است، و رغبت سائر مردم در ثواب و پاداش و ترسشان از عقاب و کیفر است) و مرا در رضا و خشنودیت به عمل و کارى وادار (یقین و باورى به من عطا کن) که با آن چیزى از (احکام) دین تو را بر اثر ترس (از غلبه یا آزار) کسى از آفریدگانت رها نکنم (زیرا کسى که یقین و باور داشت که سود و زیان به دست خداى تعالى است به کسى جز او توجه نداشته و از کسى جز او نمى‏ هراسد).