صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۲

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، رَبَّ الْأَرْبَابِ، وَ إِلَهَ كُلِّ مَأْلُوهٍ، وَ خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ، وَ وَارِثَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ، لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ، وَ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَيْ‏ءٍ، وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ مُحِيطٌ، وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ رَقِيبٌ.

بار خدایا سپاس تنها براى تو است اى پدید آورنده ‏ى آسمانها و زمین، اى داراى بى‏ نیازى و احسان کامل (یا اى سزاوار بزرگى و منزه بودن از آنچه لائق به تو نیست) اى مالک و دارنده ‏ى دارندگان (یا اى سید و مهتر مهتران) و اى خدا و پرستیده شده‏ ى هر پرستیده ‏اى، و اى آفریننده ‏ى هر آفریده ‏اى، و اى میراث برنده ‏ى هر چیز (زیرا پس از نابود شدن خلق باقى است، و بازگشت هر چیز به سوى او است، و وارث کسى است که دارائى پس از فانى شدن دارنده به او رسد) چیزى مانند او نیست (زیرا اگر از آفریده‏ى او مانندى برایش مى‏بود، مانند آفریده ‏ى خود به آفریننده ‏اى نیازمند بود، جمله‏ى لیس کمثله شى‏ء از قرآن کریم «س 42 ى 11( اقتباس شده است) و علم چیزى (آنچه دانسته و از آن گفتگو شود) از او پنهان نمى‏باشد (اشاره به قول خداى تعالى «س 10 ى 61(: و ما یعزب عن ربک من مثقال ذره فى الارض و لا فى السماء و لا اصغر من ذلک و لا اکبر الا فى کتاب مبین یعنى به اندازه‏ى ذره‏اى «غبار منتشر در هوا» در زمین و آسمان از پروردگار تو پنهان نیست، و کوچکتر از ذره و بزرگتر از آن در کتاب آشکار «لوح محفوظ و علم خداى تعالى» نوشته شده) و او به (اطراف) هر چیز احاطه دارد (به ظاهر و باطن آن دانا است، این جمله از قرآن مجید «س 41 ى 54(: الا انه بکل شى‏ء محیط گرفته شده است) و او بر هر چیز نگهبان است (قرآن شریف «س 33 ى 52(: و کان الله على کل شى‏ء رقیبا).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۳۱

سُبْحَانَكَ بَاهِرَ الْآيَاتِ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ، بَارِئَ النَّسَمَاتِ.

منزه و پاکى! اى خدائى که نشانه ‏هاى تو (حجتها و دلیلهایت یعنى کتابهاى آسمانى که به پیغمبرانت فرستاده ‏اى بر آنکه کافر به آنها است) غلبه دارد، اى پدید آورنده‏ ى آسمانها بى ‏آنکه از روى نمونه ‏اى باشد، اى آفریننده‏ ى جانها (یا اى آفریننده‏ى هر انسانى، یا هر جنبنده‏ ى جان دارى).

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۸ - فراز ۲

وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ، وَ لَكَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، مَهْمَا قَسَمْتَ بَيْنَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ خَيْرٍ أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَرَكَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِكَ، أَوْ خَيْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَيْهِمْ تَهْدِيهِمْ بِهِ إِلَيْكَ، أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَكَ دَرَجَةً، أَوْ تُعْطِيهِمْ بِهِ خَيْراً مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّي وَ نَصِيبِي مِنْهُ.

و بار خدایا پروردگار ما تو را است تسلط و پادشاهى (حقیقى، چون مبدء و پدید آورنده‏ ى هر چیز توئى، و پادشاهى دیگرى از جانب تو است) و مر تو را است حمد و سپاس (زیرا هر نعمتى را تو عطا فرموده ‏اى، و حمد دیگرى از جهت آنست که نعمت تو بر دست او روان گشته) خدائى جز تو نیست، خداى بردبار (در کیفر گنهکاران شتاب نمى‏کنى) بزرگوار مهربان بسیار نعمت دهنده‏ ى داراى عظمت و احسان، پدیدآورنده‏ ى آسمانها و زمین، از تو درخواست مى ‏نمایم که هرگاه میان بندگان خود که با ایمانند خیر و نیکى یا تندرستى یا برکت و فراوانى یا هدایت و رستگارى یا عمل به طاعت و فرمانبرى از خویش، یا خیرى را که به سبب آن بر ایشان منت مى ‏نهى و آنان را به سویت راهنمائى مى‏کنى، یا براى آنها در درگاهت درجه و پایه‏اى بلند مى‏گردانى، یا به وسیله‏ ى آن نیکى‏اى از نیکى دنیا و آخرت به اینان عطاء مى‏نمائى، قسمت کنى نصیب و بهره ‏ى مرا از آن بسیار گردان (جمله ‏ى ان توفر حظى و نصیبى منه در بیشتر نسخ خطى و چاپى نیست، بنابراین از قرینه‏ ى کلام و آنچه بیان دلالت بر آن دارد دانسته مى‏شود که مضمون این جمله یا مانند آن در نظر گرفته شده است).