صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۲ - فراز ۹

قَدْ تَطَأْطَأَ لَكَ فَانْحَنَى، وَ نَكَّسَ رَأْسَهُ فَانْثَنَى، قَدْ أَرْعَشَتْ خَشْيَتُهُ رِجْلَيْهِ، وَ غَرَّقَتْ دُمُوعُهُ خَدَّيْهِ، يَدْعُوكَ بِيَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، وَ يَا أَرْحَمَ مَنِ انْتَابَهُ الْمُسْتَرْحِمُونَ، وَ يَا أَعْطَفَ مَنْ أَطَافَ بِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ، وَ يَا مَنْ عَفْوُهُ أَكْثَرُ مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ يَا مَنْ رِضَاهُ أَوْفَرُ مِنْ سَخَطِهِ.

در حالى که براى تو فروتنى کرده و خم گشته، و سر به زیر افکنده و کج شده، و ترس پاهایش را به لرزه انداخته، و بسیارى اشک گونه ‏هایش را غرق نموده، تو را مى‏خواند: اى بخشنده ‏ترین بخشندگان، و اى بخشنده ‏تر کسى که رحمت خواهان پى در پى به او رومى ‏آورند، و اى مهربانتر کسى که آمرزش‏ جویان گرد او گردند، و اى آنکه بخشش او از کیفرش بیشتر است، و اى آنکه خشنودى او از خشمش افزونتر است.