صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۴ - فراز ۲
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي حَبَانَا بِدِينِهِ، وَ اخْتَصَّنَا بِمِلَّتِهِ، وَ سَبَّلَنَا فِي سُبُلِ إِحْسَانِهِ لِنَسْلُكَهَا بِمَنِّهِ إِلَى رِضْوَانِهِ، حَمْداً يَتَقَبَّلُهُ مِنَّا، وَ يَرْضَى بِهِ عَنَّا.
و سپاس خدائى را سزا است که (راهنمائى به) دین خود (آنچه که به آن عبادت و پرستش مىشود) را به ما عطا نمود، و ما را (نه امت هاى گذشته را) به ملت خویش (اسلام) اختصاص داد، و در راه هاى احسان و نیکیش درآورد تا به وسیله ى نعمتش در آن راه ها رفته به سوى رضاء و خشنودیش دست یابیم، سپاسى که آن را از ما بپذیرد، و به وسیله ى آن از ما خشنود گردد (رحمتش را بر ما ارزانى دهد).
