صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۵۳
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً تُجَاوِزُ رِضْوَانَكَ، وَ يَتَّصِلُ اتِّصَالُهَا بِبَقَائِكَ، وَ لَا يَنْفَدُ كَمَا لَا تَنْفَدُ كَلِمَاتُكَ.
اى پروردگار بر محمد و آل او درود فرست درودى که از خشنودى تو (از رحمت و احسانى که از جانب تو سزاوار آنست) تجاوز کرده درگذرد، و پیوستگى آن به بقاء و هستى تو پیوسته شود (درود همیشگى که پایانى براى آن نباشد) و فانى و نیست نگردد همچنانکه کلمات (علم و حکمت) تو فانى نمىشود.
