صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱۰ - فراز ۴

فَإِلَى مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ؟ وَ إِلَى أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ؟ سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ، وَ أَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ.

پس در این هنگام (بدبختى و نومیدى) از جانب تو به که رو آوریم، و از درگاه تو به کجا رویم؟ (جز تو کسى و جز درگاهت پناهى نداریم) منزه و پاکى تو (از آنچه شایسته ‏ى تو نیست) ما بیچارگانیم که اجابت (دعا) شان را واجب گردانیده ‏اى، و ما رنج دیدگانیم که رفع گرفتاریشان را وعده داده ‏اى (اشاره به قول خداى تعالى «س 27 ى 62(: امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء یعنى یا کسى که دعاى مضطر و درمانده را به اجابت مى‏ رساند و غم و رنج را برطرف مى ‏سازد).