صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳ - فراز ۸
الْخُشَّعُ الْأَبْصَارِ فَلَا يَرُومُونَ النَّظَرَ إِلَيْكَ، النَّوَاكِسُ الْأَذْقَانِ، الَّذِينَ قَدْ طَالَتْ رَغْبَتُهُمْ فِيما لَدَيْكَ، الْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ آلَائِكَ، وَ الْمُتَوَاضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلَالِ كِبْرِيَائِكَ.
فرشتگانى که چشمها بسته اند و نگریستن به سوى تو را قصد نمى نمایند، و زنخهاى خود را به زیر انداخته اند ( فروتنى بسیار نموده اعتراف دارند که دیده ى عقلشان کوتاه است از اینکه به انوار عظمت تو بنگرند و ماوراء خود را ادراک نمایند) فرشتگانى که رغبت و خواستشان در آنچه (فیوضات) که نزد تو است بسیار است، و به یاد نعمتهایت حرص دارند، و در پیشگاه عظمت و بزرگواریت فروتنند.
