صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۸

وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْكَرِيمُ الْأَكْرَمُ، الدَّائِمُ الْأَدْوَمُ.

و توئى خدائى که جز تو خدائى نیست، کریم و بخشنده‏ اى که در بخشندگى (از همه) افزونى (زیرا چندان نعمت مى‏رسانى که مانند آن را جز تو توانا نمى‏باشد) دائم و همیشه ‏اى در نهایت همیشگى (دوام تو بر هر چه هست افزونى دارد، زیرا جاودانى تو از ذات تو است).