صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۰ - فراز ۶

وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا، وَ عَجَّلْتَ لِي مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلَى جِوَارِكَ، وَ وُصْلَةً إِلَى قُرْبِكَ وَ ذَرِيعَةً إِلَى جَنَّتِكَ، إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ.

و آنچه از مال و دارائى دنیا که به من ارزانى داشته ‏اى، و آنچه از کالاى آن که براى من پیش انداخته ‏اى (در دنیا عطا فرموده ‏اى) وسیله‏ ى رسیدن به جوار (رحمت) خود و پیوستن به قرب (فضل و کرم) خویش و وسیله ‏ى به سوى بهشتت گردان، زیرا تو داراى احسان بزرگ و بسیار بخشنده ‏ى بزرگوارى.