صحیفه سجادیه - دعای شماره ۱ - فراز ۲۲

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِي لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَيْنَا، وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنَا.

و سپاس خداى را که ما را به (حقیقت) توبه و بازگشت (از گناه) راهنمائى نمود، توبه ‏اى که آن را نیافته ‏ایم جز به فضل و احسان او، پس اگر از فضل و بخشش او جز همان (نعمت) توبه را به شمار نیاوریم نعمت او در حق ما نیکو و احسانش درباره ‏ى ما بزرگ و فضلش بر ما عظیم مى‏باشد (توبه گناهان را مى‏ برد و زشتی ها را مى‏شوید و خدا را خوشنود مى‏گرداند، حضرت امیرالمومنین علیه ‏السلام فرموده: لا شفیع انجح من التوبه یعنى هیچ شفیع و خواهش گرى پیروزتر و رهاننده ‏تر از توبه و بازگشت نیست، و حضرت باقر علیه ‏السلام فرموده: التائب من الذنب کمن لا ذنب له یعنى توبه ‏کننده ‏ى از گناه مانند کسى است که گناه ندارد، و حضرت صادق علیه‏ السلام فرموده: ان الله تعالى یفرح بتوبه عباده المومنین اذا تابوا کما یفرح احدکم بضالته اذا وجدها یعنى خداى تعالى به توبه ‏ى بندگان با ایمانش هرگاه توبه کنند شاد مى‏ شود چنانکه یکى از شما گمشده ‏ى خود را که بیابد شاد مى‏شود).