صحیفه سجادیه - دعای شماره ۸ - فراز ۶

وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ.

و پناه مى ‏بریم به تو از بدى راز نهفته‏ ى در دل (حضرت صادق علیه ‏السلام فرمود: بنده ‏اى نیست که خیر و نیکى را پنهان کند پس روزها مى‏گذرد تا اینکه خدا براى او خیرى آشکار سازد، و بنده ‏اى نیست که بدى پوشیده نماید پس روزها مى‏گذرد تا اینکه خدا براى او شرى هویدا گرداند) و از کوچک شمردن گناه خرد (گناهى که در دین براى آن حد و مجازات واجب نگردیده، رسول خدا صلى الله علیه و آله به ابى‏ذر فرمود: به کوچکى گناه نگاه مکن، به کسى که او را معصیت و نافرمانى مى‏کنى نگاه کن) و از اینکه شیطان بر ما دست یابد، یا روزگار ما را بدبخت گرداند، یا پادشاه بر ما ستم نماید.