صحیفه سجادیه - دعای شماره ۲ - فراز ۲۶

يَا نَافِذَ الْعِدَةِ، يَا وَافِيَ الْقَوْلِ، يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ.

اى انجام‏ دهنده ‏ى وعده (که هرگز خلاف نکنى) اى وفاکننده ‏ى گفتار، اى بدل‏ کننده ‏ى بدیها به چندین برابرش از خوبیها (اشاره به فرمایش خداى تعالى «س 25 ى 70(: الا من تاب و امن و عمل عملا صالحا فاولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات «جز آنانکه توبه کنند و ایمان آورند و عمل نیکو انجام دهند پس خدا گناهان آنها را به ثوابها تبدیل گرداند» و تبدیل گناه به چندین برابرش از ثواب را سبب آنست که چون سیئه و گناه بنده به حسنه و ثواب تبدیل شود چنان است که حسنه‏ اى به جا آورده و خداى تعالى فرموده «س 6 ى 160(: من جاء بالحسنه فله عشر امثالها یعنى هر که کار نیکو کند او را ده برابر آن خواهد بود) که تو صاحب احسان و نیکى بزرگ مى‏باشى.