از دعاهاى آن حضرت است هنگامى كه بيمار مى شد يا اندوه و گرفتاريى به او روى مى آورد
o خدايا، ستايش تو را بر سلامتى بدنم كه پيوسته در آن حال به هر كار مى پردازم، و ستايش تو را بر بيماريى كه در جسمم پديد آورده اى.
o پس نمى دانم- اى خداى من- كه كدام يك از اين دو حالت به سپاسگزارى از تو سزاوارتر، و كدام يك از اين دو وقت به ستايش تو شايسته تر است.
o آيا وقت تندرستى كه در آن حال روزى هاى پاكيزه ات را برايم گوارا نموده اى، و به سبب آن براى طلب خشنودى ها و احسانت نشاطم بخشيده اى، و با آن حال مرا به طاعت خويش موفق كرده اى؟
o يا وقت بيمارى كه به سبب آن مرا از گناهان پاك كرده اى، و نعمت هايى (از پاداش اخروى) به من هديه داده اى، تا سنگينى بار خطاهايى را كه پشتم را خم كرده سبك سازى، و گناهانى را كه در آنها فرو رفته ام پاك نمايى، و مرا به انجام توبه توجه دهى، و گناهم را به خاطر يادآورى نعمت پيشينت (كه تندرستى بود) محو نمايى؟
o و در اين اعمال پاكيزه اى هست كه دو فرشته نويسنده اعمال برايم نوشته اند، اعمالى كه نه دلى در آن باره انديشيده، و نه زبانى بدان گويا گشته، و نه عضوى در انجامش رنج كشيده، بلكه تفضلى از سوى تو بر من، و احسانى از عنايات نيك تو به من بوده است.
o خدايا، پس بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه را برايم (از تندرستى يا بيمارى) پسنديده اى در نظرم محبوب دار، و آنچه را بر من وارد آورده اى برايم آسان ساز، و مرا از آلودگى گناهان گذشته ام پاك كن، و شر اعمالى را كه پيش فرستاده ام از من بزدا، و شيرينى تندرستى را به كامم رسان تا آن را دريابم، و لذت سلامتى را به من بچشان، و بيرون رفتن مرا از بيماريم به سوى عفوت، و بازگشتم را از سرنگونى گناهم به سوى گذشتت، و رهاييم را از اندوه و گرفتاريم به سوى فضاى گسترده رحمتت، و سلامتيم را از اين سختى به سوى گشايش و غمزدايى ات قرار ده.
o كه تو احسان كننده اى از روى فضل و بخشش نه استحقاق كسى، بخشنده نعمت هاى بزرگ، بسيار بخشنده و كريم، و با شكوه و گرامى هستى.
...............................
