و از دعاى امام عليه السلام بود هنگام سختى و مشقّت و دشوار شدن كارها
- خداوندا مرا -درباره خودم- به كارى گماشتى كه تو از من به آن تواناترى و قدرت تو بر آن و بر من، از توانايى من چيره تر است. پس آنچه تو را از من راضى مى گرداند، به من عطا فرما. و رضاى خود را از من در حال عافيت دريافت نما.
- خداوندا طاقت رنج كشيدن، و شكيبايى بر بلا، و تحمّل فقر ندارم. پس روزى ام را از من بازمدار و مرا به خلقت وانگذار. بلكه درخواستم را به تنهايى روا كن و مرا كفايت كن.
- و (به ديد رحمت) به من بنگر و در تمام كارهايم به (سود) من نظر فرما. كه اگر مرا به خود واگذارى، از انجام آن عاجزم و آنچه را مصلحت من در آن است، انجام ندهم و اگر مرا به آفريدگانت واگذارى، با من ترش رويى كنند و اگر مرا به خويشانم محتاج سازى، محرومم كنند و اگر عطا كنند، اندك و ناگوار عطا كرده اند و بر من منّت بسيار نهند و نكوهش فراوان كنند.
- پس به فضل خود، خداوندا بى نيازم گردان و به عظمت خويش به پايم دار و به توانگرى ات گشاده دستم گردان و به آنچه نزد توست، كفايتم فرما.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا از حسد، رهايى ده. و از گناهان بازم دار. و مرا از حرام ها پرهيز ده. و بر نافرمانى ها جرأتم مده و خواهش مرا، نزد خود و خوشنودى ام را، در آنچه از تو به من مى رسد قرار ده. و برايم در آنچه روزى ام نمودى، و به من ارزانى داشته اى، و به من نعمت داده اى، بركت ده. و مرا در همه حالت هايم، محفوظ، نگاه داشته، (گناهانم را) پنهان شده، (در برابر دشمنانم) حمايت شده، پناه داده شده، (از عذاب الهى) امان داده شده قرار ده.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا به انجام آنچه كه در جهتى از جهات طاعتت يا براى آفريده اى از آفريدگانت، بر من لازم و واجب نموده اى، توفيق ده و گرچه بدنم از (انجام) آن ناتوان و نيرويم از آن سست و توانايى ام به آن نرسد و ثروت و دارايى ام گنجايش آن را نداشته باشد. خواه آن را به ياد داشته يا فراموشش كرده باشم.
- آن (تكليف) اى پروردگار من، از چيزهايى است كه بر من به حساب آورده اى و من خودسرانه از آن غافل شدم. پس آن را از عطاى بزرگ و فراوانى كه نزد توست، از جانب من ادا كن. زيرا تو توانگرِ بخشنده اى. تا چيزى از آن بر من نمانَد كه بخواهى به سبب آن از نيكى هايم بكاهى، يا بر بدى هايم بيفزايى، در روزى كه تو را ديدار مى كنم. اى پروردگار من.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و براى آخرتمْ رغبت در عمل براى تو را، روزى ام گردان. تا درستى آن را از (اعماق) دلم بشناسم. و تا آنكه بى رغبتى در دنيا بر من چيره شود. و تا آنكه با اشتياق به كارهاى نيك بپردازم و از نواهى از روى ترس و بيم ايمن بمانم. و مرا نورى بخش كه با آن در بين مردم راه روم و در تاريكى ها با آن راه يابم و به وسيله آن از شك و شبهه ها روشنى يابم.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و ترسِ اندوهِ وعده ها(ى عذاب) و اشتياقِ پاداشِ وعده ها(ى بهشتى) را روزى ام فرما. تا لذّت آنچه را كه تو را براى آن مى خوانم و اندوه آنچه را كه از آن به تو پناه مى آورم، دريابم.
- خداوندا تو آنچه كار دنياى من و آخرتم را اصلاح مى كند مى دانى. پس به درخواست هايم عنايت فرما.
- خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و هنگامى كه در شكر به نعمت هايى كه در آسانى و سختى و تندرستى و بيمارى به من ارزانى داشته اى كوتاهى نمودم، (اعتراف به) حق را روزى ام فرما، تا نسيم خوشنودى و آرامش خود را نسبت به آنچه در حال ترس و ايمنى و خوشنودى و خشم و زيان و سود رخ مى دهد، و (شكر آن) براى تو واجب است، دريابم.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و سلامت سينه از حسد را روزى ام گردان. تا به هيچ يك از آفريدگانت، بر آنچه از فضلت به آنان داده اى، حسد نبرم و تا اينكه نعمتى از نعمت هايت را كه به هر يك از آفريدگانت در دين يا دنيا يا عافيت يا پرهيزكارى يا گشايش يا رفاه داده اى، نبينم، مگر آنكه بهتر از آن را براى خود، به وسيله تو و از تو -كه يگانه و بى شريكى- آرزو كنم.
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا در حال خوشنودى و خشم، خوددارى از خطاها و خويشتن دارى از لغزش ها، در دنيا و آخرت روزى ده. تا به آنچه از آن دو (خوشنودى و خشم) به من مى رسد، حالى يكسان داشته، عامل به طاعتت باشم. درباره دوستان و دشمنان، خوشنودى تو را بر غير آن دو (ناخوشنودى و نافرمانى تو) مقدّم شمارم. تا دشمنم از ظلم و ستم من ايمن باشد و دوستم از ميل نفسم و هوادارى نادرستم، نااميد شود.
- و مرا از كسانى قرار ده كه هنگام رفاه تو را خالصانه مى خوانند. خواندن خالصانِ بيچاره، در نيايش براى تو. به درستى كه تو ستوده بزرگوارى.
.......................
