• بخشی از دعای شانزدهم
1- خداوند هر كس را كه پس از توكل به او، درباره فقرش شكایت به
امام عليه السلام در اين فراز چهار آموزه ى مثبت را مطرح نموده اند : روى كرد به مغفرت ، توجه به عفو ، اشتياق به گذشت از گناه و سرانجام اطمينان به فضل الهى و در پى آن ، دو درخواست سلبى را – كه علت تأكيد براى درخواست هاى قبل به شمار مى روند – عنوان كرده و مى فرمايد : اين كه مى گويم به عفو و فضل حضرتت پناه مى آورم به دليل آن است كه نزد من چيزى كه موجب مغفرت و گذشت باشد وجود ندارد و باز وقتى خود را وارسى مى كنم ، هر چه مى يابم ، فضل تو است نه استحقاق من .
خاستگاه تمامى اين نكته هاى دقيق معرفتى ، آشنايى با ملكوت عالم است ؛ بدين جهت ، در كلام حضرت ، تمام و كمال ، ستايش ها به مبدأ اصلى معطوف گشته و با ادات استغراق جنس فرموده است : (الحمد لله) . امام خمينى رحمه الله در نامه اى كه به يكى از بستگان خود نگاشته است ، مى فرمايد :
«در : (الحمد لله رب العالمين الرحمن الرحيم) تمامى معارف الهى كه قابل تحمل براى احدى غير از معصومين نيست ، جاى دارد و هيچ نكته ى دقيقى نيست ، مگر آن كه از اين جمله ى كوتاه به دست مى آيد ، زيرا توحيد افعالى كه مترتب بر توحيد ذاتى است ، جامع جميع كمالات و شامل تمامى حقايق هستى است و در اين جمله توحيد افعالى و صفاتى گنجانده شده و بدين ترتيب آيه ى شريفه همه ى حقايق از مبدأ تا معاد را پوشش داده است.»
اللهم و أنطقنى بالهدى ، و ألهمنى التقوى ، و وفقنى للتى هى أزكى ، و استعملنى بما هو أرضى . اللهم اسلك بى الطريقة المثلى ، واجعلنى على ملتك أموت و أحيا ؛
خدايا ! زبانم را به هدايت مردم گويا گردان و تقوا را به قلبم الهام فرما و به نيكوترين كارها موفقم بدار و در پسنديده ترين كارها بگمار . خدايا ! منش و سيره ى مرا در عالى ترين و روشن ترين راه ها قرار ده ؛ آن چنان كه در مسير دين و آيين تو بميرم و زنده گردم.
...............................
دعاى آن حضرت عليه السلام است در درود
از دعاهاى آن حضرت است هنگامى كه گرفتار مى شد يا كسى را كه گرفتار
و از دعاى امام عليه السلام بود هنگامى كه از شيطان ياد شد و از او
هنگام ذكر توبه و درخواست توبه به درگاه اله عالم به اين دعا با
بنیاد صحیفه سجادیه در استان اصفهان در جهت توسعه فرهنگ قرآن و عترت براساس حدیث ثقلین در سال 1395 تاسیس گردید.
امید است این کتاب ازرشمند صحیفه سجادیه که تنها کتابی است که از سوی اهل بیت (ع) به نگارش درآمده و به عنوان زبور آل محمد و خواهر قرآن معروف است، بعد از قرآن و نهج البلاغه به آن توجه ویژه شود و در جامعه اسلامیمان مورد توجه و بهر برداری قرار گیرد.