«شيخ الرئيس ، ابن سينا» درباره ى جود و جواد بحثى دارد ؛ ابتدا مى گويد : جواد يعنى كسى كه كارى را انجام مى دهد و در عوض آن ، چيزى را نمى خواهد و در ادامه مى پرسد : مصداق جواد كيست ؟ و در نهايت اثبات مى كند كه غير از خداوند منان متعال جوادى در عالم نيست و هيچ عملى بدون اجر صورت نمى گيرد .
امير مومنان - عليه آلاف التحية و الثناء- فرموده است : «لكن وجدتك أهلا للعبادة فعبدتك ؛ بلكه تو را زيبنده ى پرستش يافتم و لذا تو را پرستيدم .» اين نكته را در نظر داشته است كه نفس اجر و مزد نطلبيدن كمال فوق العاده اى است كه از اجرى عظيم برخوردار است كه فوق آن متصور نيست و آن عبارت است از قرب به ساحت قدس حضرت رب العزه - جل جلاله - كه جزاى آن خود خدا است و حضرت مولى الموحدين نيز طبعا از آن برخوردار مى گردد.
از اين رو ابن سينا گويد : هيچ عملى بدون اجر ممكن نيست ، حتى آن جا كه كسى به بينوايى كمك مى كند يا در گوشه اى دور بيمارستانى بنا مى كند ، در واقع به خواست فطرى خود لبيك گفته است و آن نگرانى خاطر نسبت به فقرا و بيماران ناتوان را از خود دور كرده و بدين صورت به فضيلت نفسانى خود رسيده است.
.....................
