اكنون بايد به اين نكته ى ارزشمند توجه كرد كه معرفت فوق عقلانى و شعور برتر معصومين عليهم السلام ، چگونه آن رادمردان تاريخ را به ادب لازم و خشوع و زارى فوق العاده مى رساند؛ تا آن جا كه آرامش را از آنان سلب كرده و در تب و تاب ترس و خشيت ، به انابه و التهاب شان وامى دارد . از اين رو، بر همه لازم است كه پيوسته مراقب كردار خود باشند ، كه مبادا عمرى را كه مى توان به وسيله ى آن سلطنت جاودان را به دست آورد ، به رايگان از دست داده و به حسرت ابدى دچار گردند . بر اين پايه ، اگر صحيفه ى مكرمه ى سجاديه ، مالامال از تضرع و زارى و امر به توبه و تصوير عاقبت گناه و گناه كاران است ، سرش عظمت كار و حيرت از عاقبت امر است و تمام همت امام معصوم عليه السلام معطوف به هشدار به بى خبران است ؛ باشد كه غافلان ، دل از نامحرمان بريده و بر محرم اسرار روى آورده و خود را نجات بخشند .
و يا أعطف من أطاف به المستغفرون ، و يا من عفوه أكثر من نقمته ، و يا من رضاه أوفر من سخطه ، و يا من تحمد الى خلقه بحسن التجاوز ، و يا من عود عباده قبول الانابة؛
اى مهرورزترين كسى كه توبه كاران به گرد او طواف مى كنند ! واى كسى كه عفوش بيش از غضب و رضايش افزون بر سخط است !اى كسى كه از رهگذر عفو و بخشش نيكو ،محبوب و مستوجب سپاس بندگان خود است ! واى كسى كه به بندگان خويش وعده ى پذيرش توبه و انابه داده است.
............................
