• بخشی از دعای شانزدهم
1- خداوند هر كس را كه پس از توكل به او، درباره فقرش شكایت به
محبوب دوست داشتنى
سپس امام سجاد عليه السلام فرمود: خداى تعالى مردم را در مسير محبت خود قرار داد. حال ممكن است براى شما اين سؤ ال پيش بيايد كه بسيارى از انسان ها، نه تنها دوستدار خدا نيستند، بلكه گاهى دم از عناد و الحاد و دشمنى با او نيز مى زنند و خود را ضد خدا قلمداد مى كنند؟
پاسخ اين سؤ ال روشن است، زيرا بر محققان پيداست كه آنچه آن فرد ملحد، دشمن مى دارد خدا نيست، بلكه توهم غلطى است كه ساخته و پرداخته ذهن خود اوست. خداى متعال هرگز قابل دشمنى نيست، زيرا او ايجاد كننده همه، و مبداء على الدوام ادامه حيات، و منبع جميع خيرات و علت تمام قوا و اعطا كننده تمامى دلبستگى ها مى باشد. لذا امكان ندارد كسى مبداء هستى و مبداء ادامه حيات و همه متعلقات خود را دشمن بدارد. خدايى كه على الدوام سلامتى ما را تضمين، خوف و وحشت ما را برطرف و از فقر و فاقه ما را غنى مى سازد، چگونه امكان دارد او را دشمن خود دانسته و از او بيزار باشيم؟ زيرا بيزارى و دشمنى از او، دشمنى با سلامتى، امنيت، بى نيازى و ثروت خود ما مى باشد.
اگر كسى را كه تمام هستى و ذره ذره اجزاى ما را على الدوام و لحظه لحظه ادامه مى دهد شناختيم، چگونه امكان دارد او را دشمن بداريم؟
پس تمام مشكل ما آن است كه خداى راستين را نشناخته ايم و آنچه را كه خدا انگاشته ايم، مخلوق ذهن خود ماست. پس بر ماست كه كوشش كنيم تا آن محبوب راستين و خالق مهربان را بشناسيم.
افسوس كه آنچه برده ايم باختنى است
بشناخته ها تمام نشناختنى است
بشناخته ايم هر آنچه نشناختنى است
نشناخته ايم هر آنچه بشناختنى است
حضرت در آخرين قسمت اين فراز فرمود: قدرت تغيير مرتبه اى كه ما را در آن آفريده نداريم. اين مسأله كنايه از آن است كه اطوار وجودى ما از جهت شرايط تكوينى به دست حضرت اوست و در اين زمينه از ناحيه خود، قدرت تغيير و دگرگونى نداريم؛ زيرا هيچ موجودى هرگز قدرت تأثير و تصرف در اصل وجود خود و با چگونگى حقيقت آن را ندارد. چون اين كار مستلزم آن است كه خود آن موجود در گرو ساخت و ساز خود باشد، كه اين مسأله از بديهى ترين محالات است.
..........................
