صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۹
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْأَوَّلُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ، وَ الْآخِرُ بَعْدَ كُلِّ عَدَدٍ.
و توئى خدائى که جز تو خدائى نیست، پیش از هر یک اول و آغازى (مبدء هستى) و پس از هر شمرده شده (آنچه جز تو است که ممکن است و هر ممکنى لااقل مرکب از امکان، وجود، جنس و فصل یا ماده و صورت است) آخر و مرجعى