صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۷۳

ثُمَّ أَتْبَعْتُ ذَلِكَ بِالْإِنَابَةِ إِلَيْكَ، وَ التَّذَلُّلِ وَ الِاسْتِكَانَةِ لَكَ، وَ حُسْنِ الظَّنِّ بِكَ، وَ الثِّقَةِ بِمَا عِنْدَكَ، وَ شَفَعْتُهُ بِرَجَائِكَ الَّذِي قَلَّ مَا يَخِيبُ عَلَيْهِ رَاجِيكَ.

سپس توبه و بازگشت به سوى تو و خوارى و زارى در درگاه تو و گمان نیک به تو و اعتماد به آنچه نزد تو است را در پى طلب قرب به تو قرار داده‏ ام، و امید به تو را که هیچگاه امیدوار به تو از آن نومید نمى‏ گردد همراه آن نموده‏ ام.