• بخشی از دعای شانزدهم
1- خداوند هر كس را كه پس از توكل به او، درباره فقرش شكایت به
اللغه: مهيمن اسم فاعل به معنى شاهد و تصديق كننده يا به معنى شوكت و رفعت در اصل مويمن بود بر اصل خود كه آمن يامن.
همين: از آمن همزه ى دوم قلب بياشد و همزه ى اول بها.
قرآن و فرقان: دو مصدرند از قرء و فرق و قرآن در لغت به معنى جمع و ضم است و كتاب الله را قرآن گويند به واسطه ى جمع سور و آيات و ضم آنها يا جمع امر و نهى و وعد و وعيد و قصص نموده، فرق ما بين قرآن و فرقان در مجمع البحرين مذكور است در حديث اينكه تمام كتاب قرآن است و فرقان عبارت است از محكمات كه واجب العمل است.
بعضى گفته اند: كه قرآن را فرقان گويند به واسطه ى آنكه نازل شد متفرق در مدت زمانى.
و بعضى گفته اند: در وجه تسميه كه قرآن جدا است از ساير معجزات به بقاء او به مرور ايام تا روز قيامت.
اعراب: به معنى اظهار.
اللغه: مهيمن اسم فاعل به معنى شاهد و تصديق كننده يا به معنى شوكت و رفعت در اصل مويمن بود بر اصل خود كه آمن يامن.
همين: از آمن همزه ى دوم قلب بياشد و همزه ى اول بها.
قرآن و فرقان: دو مصدرند از قرء و فرق و قرآن در لغت به معنى جمع و ضم است و كتاب الله را قرآن گويند به واسطه ى جمع سور و آيات و ضم آنها يا جمع امر و نهى و وعد و وعيد و قصص نموده، فرق ما بين قرآن و فرقان در مجمع البحرين مذكور است در حديث اينكه تمام كتاب قرآن است و فرقان عبارت است از محكمات كه واجب العمل است.
بعضى گفته اند: كه قرآن را فرقان گويند به واسطه ى آنكه نازل شد متفرق در مدت زمانى.
و بعضى گفته اند: در وجه تسميه كه قرآن جدا است از ساير معجزات به بقاء او به مرور ايام تا روز قيامت.
اعراب: به معنى اظهار.
يعنى: اى خداى من به درستى كه اعانت فرمودى تو مرا بر تلاوت ختم كتاب خود آن كتابى كه فرستادى او را روشنائى، و گردانيدى او را شاهد بر هر كتابى كه فرستادى او را، و تفضيل دادى او را بر هر چه حكايت نمودى او را، و فرقان كه جدا فرمودى به او ما بين حلال و حرام تو، و قرآن كه اظهار نمودى به او از شرايع احكامت، و كتاب كه تفضيل دادى او را بر بندگان خود تفضيل دادنى و وحى فرستادى او را از براى پيغمبر خود محمد رحمت تو به او باد و بر اولاد او فرستادنى.
يعنى: اى خداى من به درستى كه اعانت فرمودى تو مرا بر تلاوت ختم كتاب خود آن كتابى كه فرستادى او را روشنائى، و گردانيدى او را شاهد بر هر كتابى كه فرستادى او را، و تفضيل دادى او را بر هر چه حكايت نمودى او را، و فرقان كه جدا فرمودى به او ما بين حلال و حرام تو، و قرآن كه اظهار نمودى به او از شرايع احكامت، و كتاب كه تفضيل دادى او را بر بندگان خود تفضيل دادنى و وحى فرستادى او را از براى پيغمبر خود محمد رحمت تو به او باد و بر اولاد او فرستادنى.
و گردانيده ى تو آن را نورى كه قبول هدايت نمائيم ما به آن از تاريكى، و گمراهى و جهالت متابعت آن، و شفا از براى كسى كه ساكت شده است از روى فهم به سوى استماع آن، عدلى است كه ظلم نمى نمايد از حق زبان او، و روشنى هدايت كه خاموش نمى نمايد از شاهدين دليل و حجت او، علامت نجاتى است كه گمراه نمى نمايد آنكه را كه قصد نموده است طريق او را نمى رسند دستهاى هلكات كسى را كه تمسك نموده است به حلقه ى عصمت او.
...........................
