دعاى آن حضرت عليه السلام است هنگامى كه چيزى غمگينش مى كرد يا گناهان اندوهگين مى ساخت.
• اى خدايى كه بنده ى ناتوان را تنها تو بسنده اى، اى آنكه حوادث سهمناك را تو نگهدارنده اى، گناهان مرا به تنهايى كشانيده، ياور و همراهى نمى يابم؛ از خشمت ناتوان شده ام، مددكارى نمى جويم؛ از ديدارت هراسانم، آرام بخشى نمى بينم.
• كدامين كس آرامشم دهد، اگر توام بيم داده باشى؟ كدامين كس ياريم دهد، اگر تو تنهايم گذاشته باشى؟ كدامين كس تواناييم بخشد، اگر تو ناتوانم خواسته باشى؟
• بار خدايا تنها پروردگار است كه پرورده اش را پناه تواند داد، تنها پيروز است كه شكست خورده را ايمنى مى بخشد، تنها جوينده است كه گريخته اش را يارى تواند داد.
• و همه ى اينها خداوندا به دست توست وگريزگاه به سوى توست، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و اكنون كه به سويت گريخته ام پناهم ده، و خواسته ام را مرحمت فرما.
• بار خدايا، اگر سيماى كرم گسترت را از من بگردانى، يا احسانت را از من دريغ فرمايى، يا روزيت را به من نرسانى، يا رشته ى عنايتت را از من بگسلى، باز هم براى دستيابى به آرزوهايم راهى جز تو نمى يابم، و براى رسيدن به رحمتت ياورى نمى جويم، چرا كه من بنده تو و در اختيار توأم، گلوگاهم به دست توست.
• با فرمانت مرا فرمانى نيست. فرمانت درباره ى من جارى است، هر چه برايم مقدر كنى عين عدالت است، بيرون شدن از حيطه فرمانرواييت را نتوانم، و يارايم نيست كه از دايره ى قدرتت پاى بيرون نهم.
• نمى توانم خود را محبوب تو گردانم و خشنوديت را به دست آرم، و بدانچه نزد توست مگر با اطاعتت، و بخشش و بخشايشت، دسترسى نمى يابم.
• خداوندا، شب را روز و روز را به شب نمى رسانم مگر آنكه بنده ى ذليل توام، جز به نيرويت مالك سود و زيانم نمى باشم، بر اين گواهى مى دهم، و بر ناتوانى و بيچارگيم معترفم، پس آنچه را وعده ام داده اى بر آور، و عطايى را كه بر من آغاز كرده اى به پايان بر، كه من بنده ى تهيدست فرو دست ناتوان زيانمند كوچك بى مقدار بى نواى ترسان پناهنده ى توام.
• بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، و جنان مكن كه يادت را در آنچه به من داده اى فراموش كنم، و از ياد احسانت غفلت ورزم، و از استجابت دعايم- هر چند به تأخير افتد- نوميد شوم، چه در خوشى باشم يا اندوه، چه در سختى باشم يا گشايش، چه در عافيت باشم يا بلا، چه توانگر باشم يا بينوا، چه در فراخى باشم يا در تنگنا، چه در فقر باشم يا غنا.
• بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و در همه حال توفيقم ده كه ثنايت گويم، ستايشت كنم و سپاست گزارم، تا بدانچه از دنيا به من داده اى دل خوش نكنم و بر آنچه بازم داشته اى اندوه مخورم. دلم را از پارسايى ات سرشار دار، بدنم را بدانچه مى پسندى به كار گمار و نفسم را از آنچه به من روى مى آورد به فمرانبرداريت وادار، تا چيزى را كه خشمت در آن است خشم نگيرم.
• بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، و دلم را از هر محبتى براى محبتت وارهان و مشغول به ياد خودت گردان، از بيم خويش و از خوفت سرمستش نما، و با عشقت تقويتش فرما، به طاعتت علاقه مندش كن، بدان راه كه بيشترش دوست مى دارى برگمار، و در تمام روزهاى زندگيم آن را بدانچه نزد توست متمايل دار.
• بار خدايا، پرهيز از دنيا را ره توشه ام، دستيابى به رحمتت را مقصد سفرم، خشنوديت را سرايم، و بهشتت را جايگاهم گردان.
• مرا توانى ده كه بار رضايت را بر دوش كشم، و از هر كه گريزم در تو گريزم، و همان چيزى را كه نزد توست خواهم، دلم را از بد سيرتان به بيم افكن، و انس با خود و دوستان اهل طاعتت را استوار كن در من.
• بار خدايا، بار منت هيچ گنهكار و كافرى را بر دوشم منه، و براى هيچ يك از آنان نزدم بهره اى قرار مده، هرگز مرا به درگاهشان نيازمند مدار، بلكه آرامش دل، آسايش جان، بى نيازى و ادراه ى امورم را تنها به خود و بندگان پاك سرشتت واگذار.
• به دلباختگيت بر من منت نه، و به كارى كه دوست دارى و مى پسندى توفيقم ده، كه تو بر هر كار توانايى و انجام هر درخواست را مى توانى به آسانى.
-------------------
