• بخشی از دعای شانزدهم
1- خداوند هر كس را كه پس از توكل به او، درباره فقرش شكایت به
تصرم: از صرم به معنى بريدن و قطع نمودن است.
استحضار: طلب حضور نمودن، دعوت: طلب آمدن نمودن مصدر دعاء است.
مدد: بضم ميم و فتح دال جمع مدت است مراد به دعوتى كه لابد است كه اجابت شود و خلاص و نجات از او نيست يا مراد موت است كه مخلوقى است از مخلوقات خدا و يا مراد ملك الموت عليه السلام است.
يعنى: و چون بگذرد روزهاى زندگانى ما و بريده شود زمانهاى عمر ما و طلب حضور نمود ما را دعوت تو آن چنان دعوتى كه چاره ى نيست از آن و اجابت آن.
پس رحمت بفرست بر محمد و آل او صلى الله عليهم و بگردان آخر آنچه مى شمارند بر ما نويسندگان عملهاى ما توبه ى قبول شده.
ختام: يا به معنى آخر است و يا به معنى آن چيزى است كه به آن مهر كنند بدان كه در عبارت دعا امام عرض مى كند توبه ى مقبول يعنى توبه ى قبول شده نه توبه ى كه واجب شده باشد قبول آن، بدان كه واجب است بر خداوند قبول نمودن آن
توبه كه انسان بعد از آن عمل صالح نيز بكند و گرنه قبول توبه بر خدا واجب نيست و اگر قبول بفرمايد از باب تفضلست و انعام والا بر خداوند لازم مى بود كه توبه ى فرعون را بعد از معاينه موت قبول فرمايد و بر او سركوب و توبيخ به قوله تعالى الان و قد عصيت من قبل نزند.
توقفنا: مضارع اوقف اگر جماعتى از اهل لغت انكار نموده اند آمدن اوقف لكن ورودش در كلام امام (ع) دلالت بر صحت و فصاحت آن دارد.
اجتراح: به معنى كسب نمودن است.
اقتراف: نيز به همان معنى است معنى قول آن بزرگوار لاتوقفنا بازمدارى بعد از آن بر گناهى كه كسب نموده ايم ما او را يعنى ما را مطلع نسازى در آخرت به گناهى كه در دنيا نموده ايم آن را تا اينكه خجالت زده شويم يعنى باز ندارى ما را بعد از آن توبه بر گناهى كه نموده ايم آن را و نه بر معصيتى كه كسب نموده ايم آن را.
.............................
