صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۱۰۹
وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِي حُبَّ دُنْيَا دَنِيَّةٍ، تَنْهَى عَمَّا عِنْدَكَ، وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِيلَةِ إِلَيْكَ، وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْكَ.
و دوستى دنیاى پست را که از آنچه (سعادت و نیک بختى که) نزد تو است منع مى نماید، و از طلبیدن وسیله و دست آویز به سوى تو بازمى دارد، و از تقرب و نزدیک شدن به (طاعت) تو غافل و بی خبر مى گرداند از دلم برکن.
