صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴ - فراز ۶
وَ الَّذِينَ هَجَرَتْهُمْ الْعَشَائِرُ إِذْ تَعَلَّقُوا بِعُرْوَتِهِ، وَ انْتَفَتْ مِنْهُمُ الْقَرَابَاتُ إِذْ سَكَنُوا فِي ظِلِّ قَرَابَتِهِ.
و آنانکه چون بعروه و دسته ى آن حضرت خود را آویختند (پیرو دین او گشتند) قبیله ها(شان) از آنها دورى گزیدند، و چون در سایه ى خویشى با او جاى گرفتند (فرمانبر او گردیدند) خویشان با آنان خود را بیگانه پنداشتند.
