صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۱ - فراز ۴

أَنْتَ الَّذِي أَجَبْتَ عِنْدَ الِاضْطِرَارِ دَعْوَتِي، وَ أَقَلْتَ عِنْدَ الْعِثَارِ زَلَّتِي، وَ أَخَذْتَ لِي مِنَ الْأَعْدَاءِ بِظُلَامَتِي.

توئى که هنگام بیچارگى دعا و درخواستم را پذیرفتى، و هنگام افتادن (در گناه) از لغزشم (گناهى که مرتکب شدم) درگذشتى، و از دشمنان آنچه که از راه ظلم و ستم از من گرفتند بازستاندى.