صحیفه سجادیه - دعای شماره ۳۵ - فراز ۵

فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ مَتِّعْنَا بِثَرْوَةٍ لَا تَنْفَدُ، وَ أَيِّدْنَا بِعِزٍّ لَا يُفْقَدُ، وَ اسْرَحْنَا فِي مُلْكِ الْأَبَدِ. (إِنَّكَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذِي لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً أَحَدٌ).

پس بر محمد و آل او درود فرست، و به ما ببخش ثروت و دارائى (احسان و نیکیت) را که فانى و نیست نمى‏ گردد، و ما را به عزت و بزرگى که از دست نمى ‏رود (توفیق عبادت و بندگى) تایید و کمک فرما، و در پادشاهى جاودان (بهشت) روانه ساز، زیرا تو یگانه ‏ى یکتاى همیشه ‏اى که فرزند ندارى و فرزند کسى نمى ‏باشى و هیچ کس مانند و همتاى تو نبوده است.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۳

أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، الْأَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ.

توئى خدائى که پرستش شده‏ اى جز تو نیست، یکتاى تنهاى یگانه‏ ى بى ‏مانندى و توئى خدائى که جز تو خدائى نیست، کریم و بخشنده در منتهاى کرم و بخشندگى، عظیم و بزرگ که در عظمت و بزرگى بى‏ مانندى.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۲ - فراز ۵

سُبْحَانَكَ قَضَيْتَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ الْمَوْتَ مَنْ وَحَّدَكَ وَ مَنْ كَفَرَ بِكَ، وَ كُلٌّ ذَائِقُ الْمَوْتَ، وَ كُلٌّ صَائِرٌ إِلَيْكَ، فَتَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ.

منزه و پاکى تو! (از اینکه عقول و خردها درک کند قدرت و توانائیت را که از آثار آن اینست که) مرگ را بر همه‏ ى آفریدگانت: آنکه تو را یگانه دانست و آنکه به تو کافر شد مقدر کرده‏ اى، و همه (تلخى) مرگ را چشنده هستند (مشقت و رنج آن را دریابند) و یکسره به سوى تو بازگردند (روز قیامت براى پاداش یا کیفر برانگیخته شده گرد آیند، اشاره به قول خداى تعالى «س 29 ى 57(: کل نفس ذائقه الموت ثم الینا ترجعون یعنى هر کسى مرگ را چشنده است و پس از مرگ به سوى ما بازمى‏ گردید) پس تو جاوید و برترى (از اینکه در ذات و صفات و افعال مانندى داشته باشى) جز تو خدائى نیست یگانه ‏اى که براى تو شریکى نمى ‏باشد.

صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۴ - فراز ۲

يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ، اعْصِمْنِي وَ طَهِّرْنِي، وَ اذْهَبْ بِبَلِيَّتِي. (وَ اقْرَأْ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ) ...،

اى یگانه اى یکتا اى مقصود در حوائج و خواسته ‏ها اى آنکه نزائیده (مانندى ندارى که براى او مبداء باشى) و زائیده نشده (مانندى ندارى که متاخر از او باشى) و کسى همتاى او نبوده (مانندى ندارى که با هم باشید) مرا (از هر پیشامدى) نگاهدار، و (از گناهان) پاک گردان، و غم و اندوهم را دور کن و آیه ‏الکرسى و معوذتین (سوره‏ ى 113: قل اعوذ برب الفلق و سوره ‏ى 114 قل اعوذ برب الناس) و (سوره ‏ى 112:( قل هو الله احد را بخوان (برخى از مترجمین گفته‏ اند: جمله‏ى و اقرا ایه ‏الکرسى و المعوذتین و قل هو الله احد گفتار راوى صحیفه است، ولى ظاهر آنست که امام علیه‏ السلام هنگام املاء دعاء چنین دستور داده، و گواه بر این آنکه اسمعیل ابن جابر از حضرت صادق علیه ‏السلام درباره ‏ى هم و اندوه نقل مى‏کند که آن حضرت فرمود: غسل مى‏کنى و دو رکعت نماز مى ‏خوانى و مى‏گوئى: یا فارج الهم، و یا کاشف الغم، یا رحمن الدنیا و الاخره و رحیمهما فرج همى و اکشف غمى یا الله الواحد الاحد الصمد الذى لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد اعصمنى و طهرنى، و اذهب ببلیتى و آیه ‏الکرسى و معوذتین را مى‏خوانى. و آیه‏ الکرسى: الله لا اله الا هو الحى القیوم تا و هو العلى العظیم است، چنانکه پیغمبر- صلى الله علیه و آله- فرموده: هر که چهار آیه از اول سوره‏ ى بقره و آیه‏ الکرسى و دو آیه‏ ى بعد از آن و سه آیه از آخر آن را بخواند در جان و مال خود چیزى را که نمى‏ پسندد نبیند و شیطان به او نزدیک نشود، و قرآن را فراموش ننماید. فرمایش آن حضرت ظاهر در اینست که آیه ‏الکرسى تا و هو العلى العظیم است و دو آیه‏ ى پس از آن از لا اکراه فى الدین تا هم فیها خالدون مى‏باشد)....