صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۷ - فراز ۹۹
وَ حُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَدُوٍّ يُضِلُّنِي، وَ هَوًى يُوبِقُنِي، وَ مَنْقَصَةٍ تَرْهَقُنِي.
و میان من و دشمنى که گمراهم سازد، و خواهش نفس که هلاکم گرداند، و خسران و زیانى (گناهانى) که مرا فراگیرد مانع و جلوگیر شود.
صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۲ - فراز ۷
اللَّهُمَّ إِنِّي أُصْبِحُ وَ أُمْسِي مُسْتَقِلًّا لِعَمَلِي، مُعْتَرِفاً بِذَنْبِي، مُقِرّاً بِخَطَايَايَ، أَنَا بِإِسْرَافِي عَلَى نَفْسِي ذَلِيلٌ، عَمَلِي أَهْلَكَنِي، وَ هَوَايَ أَرْدَانِي، وَ شَهَوَاتِي حَرَمَتْنِي.
بار خدایا من (همیشه از شب) داخل در صبح و (از روز) داخل در شب مى شوم در حالى که عمل و کردارم (طاعت و بندگیم) را اندک مى بینم، و به گناهم اعتراف و به خطاءها و کارهاى ناروایم اقرار دارم، من به سبب افراط و تجاوز از حد بر خود (در درگاه تو) ذلیل و خوارم، کردارم مرا هلاک ساخته (براى من موجب عذاب و کیفر گشته) و هواى نفس و خواهشم (در آنچه جائز و روا نیست) تباهم گردانیده، و شهوات و پذیرفتن خواهش هاى نفسم مرا (از خیر و نیکى که براى نیکوکاران است) بى بهره نموده.
