صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۵ - فراز ۱۴

وَ أَنْتَ الَّذِي دَلَلْتَهُمْ بِقَوْلِكَ مِنْ غَيْبِكَ وَ تَرْغِيبِكَ الَّذِي فِيهِ حَظُّهُمْ عَلَى مَا لَوْ سَتَرْتَهُ عَنْهُمْ لَمْ تُدْرِكْهُ أَبْصَارُهُمْ، وَ لَمْ تَعِهِ أَسْمَاعُهُمْ، وَ لَمْ تَلْحَقْهُ أَوْهَامُهُمْ، فَقُلْتَ اذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ، وَ اشْكُرُوا لِي وَ لَا تَكْفُرُونِ، وَ قُلْتَ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ، وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ.

و توئى آنکه به سخن خود از (عالم) غیب و نهان خویش (که دیده‏ ها و خردها به آن راه ندارد، و به وسیله ‏ى وحى به پیغمبران و خبر دادن ایشان دانسته مى‏شود) و به ترغیب و خواهان نمودن خود که بهره‏ ى آنان را در بر دارد هدایت و راهنمائیشان نمودى بر چیزى (حقائقى) که اگر آن را از آنها مى ‏پوشاندى چشم هاشان آن را درنمى ‏یافت، و گوش هاشان آن را حفظ نکرده فرا نمى ‏گرفت، و اندیشه ‏هاشان به آن نمى ‏رسید، پس فرمودى (قرآن کریم «س 2 ى 152( اذکرونى اذکرکم، و اشکروا لى و لاتکفرون): مرا (به دعا و درخواست، یا در دنیا) یاد کنید تا شما را (به اجابت و روا شدن، یا در آخرت) یاد کنم، و مرا سپاسگزارید و ناسپاسى ننمائید، و فرمودى (قرآن مجید «س 14 ى 7( لئن شکرتم لازیدنکم، و لئن کفرتم ان عذابى لشدید): هر آینه اگر (مرا بر نعمتى که به شما داده ‏ام) سپاسگزارید شما را فزونى دهم، و اگر ناسپاسى کنید همانا کیفر من سخت است (شما را به کیفر سخت خواهم رسانید).