و از دعاى امام عليه السلام بود، در درخواست بخشايش و مهربانى
- خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و خواهش نفس مرا، از هر حرامى بشكن و حرص مرا از هر گناهى دور كن، و مرا از آزار رساندن به هر مرد و زن با ايمان و به هر مرد و زن مسلمان بازدار.
- خداوندا و هر بنده اى كه به من آسيبى رساند (و از من چيزى گرفت) كه بر او جايز ندانسته بودى و آبرويى از من برد كه بر او ممنوع ساخته بودى و او با همان وزر و وبال از دنيا رفته يا وزر و وبال من او را در دنيا در حال حيات گرفته، پس او را از آنچه بر من روا داشت، بيامرز. و آنچه را از من برد، بر او ببخشاى. و او را به خاطر آنچه درباره من انجام داد، سرزنش نكن. و از آنچه بر من كرده، رسوايش نساز و گذشت از ايشان را كه من كردم، و بخششى كه بى هيچ عوضى به آنان دادم، پاكيزه ترين صدقه هاى صدقه دهندگان و بالاترين بخشش هاى تقرّب جويان قرار ده.
- و به جاى گذشتم از ايشان، گذشت خودت را و به جاى دعايم بر آنان، رحمتت را به من عوض ده. تا هر يك از ما به فضل تو، سعادتمند شود و هر كدام از ما به سبب نعمتت، نجات يابد.
- خداوندا و هر بنده اى از بندگانت كه ناروايى از من به او رسيده يا از ناحيه من به او آزارى رسيده، يا به دست من يا به وسيله من، ستمى به او شده، پس حقّش را تباه كرده ام يا دادخواهى اش را از بين برده ام، پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و او را با توانگرى خود، از من خوشنود گردان و حقّ او را به تمامى از نزد خودت بپرداز.
- سپس مرا از آنچه حكم تو را واجب مى گرداند، نگهدار و از آنچه عدل تو را حكم مى كند، خلاص گردان. پس به درستى كه نيروى من تاب انتقام تو را ندارد. و همانا طاقت من، با خشم تو برابرى نمى كند. زيرا اگر تو مرا به حقّ مكافات دهى، هلاكم. و اگر مرا به رحمتت نپوشانى، تباهم.
- خداوندا، اى خداى من، همانا من از تو بخششى مى خواهم كه بخشيدن آن از تو چيزى نمى كاهد و از تو حمل بارى را خواهم كه حملش براى تو سنگين نيست.
- اى خداى من از تو بخشش نفسم را مى خواهم كه آن را نيافريدى تا به سبب آن از زيان حمايت شوى يا به وسيله آن به سودى راه جويى. بلكه آن را آفريدى، تا قدرتت بر (آفريدن) مثل آن ثابت شود و بدين سبب بر (آفرينش) شبيه آن، دليل آوردى.
- و از تو مى خواهم گناهانم را از من بردارى كه حملش بر من فشار مى آورد، و از تو يارى مى جويم بر آنچه سنگينى اش پشت مرا شكسته.
- پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا به خاطر ظلمى كه به خود كرده ام، ببخش. و رحمتت را به تحمّل بار سنگينم بگمار. پس چه بسيار رحمتت كه به بدكاران رسيد و چه بسيار عفوت كه ستمگران را فرا گرفت.
- پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و مرا اسوه كسى گردان كه با گذشت خود، او را از افتادنْ گاه هاى خطاكاران بلند كردى، و به توفيق خود، از منجلاب هاى مجرمان، رهاندى. پس به واسطه عفوت از قيد و بند خشمت، رها گرديده و به واسطه نيكى ات از بند دادگرى ات، آزاد شده است.
- اى خداى من، به درستى كه تو اگر چنين كنى، آن را درباره كسى انجام مى دهى، كه شايستگى عقوبت تو را انكار نمى كند، و نفس خود را از سزاوارى انتقامت، مبرّا نمى داند.
- اى خداى من، با كسى چنين رفتار مى كنى كه ترسش از تو، بيش از طمعش از توست، و كسى كه نااميدى اش از نجات، محكم تر از اميدش به رهايى است. نه اينكه نااميدى اش، قطع اميد باشد. يا طمعش از روى فريب خوردن باشد. بلكه براى آنست كه نيكى هايش ميان بدى هايش اندك و دليل هايش درباره همه گناهانش ضعيف است.
- و امّا تو اى خداى من، پس شايسته اى كه راستگويان به تو مغرور نشوند و مجرمان از تو مأيوس نگردند. زيرا تو پروردگار بزرگى هستى كه فضل خود را از كسى بازنمى دارد و حقّ خود را از كسى طلب نمى كنى.
- ياد تو از يادشدگان برتر است و نام هايت از نسب داران مقدّس تر است و نعمتت در همه آفريدگان پراكنده است. پس تو را بر همه اينها سپاس. اى پروردگار جهانيان.
........................
