صحیفه سجادیه - دعای شماره ۵۲ - فراز ۵

سُبْحَانَكَ قَضَيْتَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ الْمَوْتَ مَنْ وَحَّدَكَ وَ مَنْ كَفَرَ بِكَ، وَ كُلٌّ ذَائِقُ الْمَوْتَ، وَ كُلٌّ صَائِرٌ إِلَيْكَ، فَتَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ.

منزه و پاکى تو! (از اینکه عقول و خردها درک کند قدرت و توانائیت را که از آثار آن اینست که) مرگ را بر همه‏ ى آفریدگانت: آنکه تو را یگانه دانست و آنکه به تو کافر شد مقدر کرده ‏اى، و همه (تلخى) مرگ را چشنده هستند (مشقت و رنج آن را دریابند) و یکسره به سوى تو بازگردند (روز قیامت براى پاداش یا کیفر برانگیخته شده گرد آیند، اشاره به قول خداى تعالى «س 29 ى 57(: کل نفس ذائقه الموت ثم الینا ترجعون یعنى هر کسى مرگ را چشنده است و پس از مرگ به سوى ما بازمى ‏گردید) پس تو جاوید و برترى (از اینکه در ذات و صفات و افعال مانندى داشته باشى) جز تو خدائى نیست یگانه ‏اى که براى تو شریکى نمى‏باشد.