صحیفه سجادیه - دعای شماره ۴۲ - فراز ۵

اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَنْزَلْتَهُ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مُجْمَلًا، وَ أَلْهَمْتَهُ عِلْمَ عَجَائِبِهِ مُكَمَّلًا، وَ وَرَّثْتَنَا عِلْمَهُ مُفَسَّراً، وَ فَضَّلْتَنَا عَلَى مَنْ جَهِلَ عِلْمَهُ، وَ قَوَّيْتَنَا عَلَيْهِ لِتَرْفَعَنَا فَوْقَ مَنْ لَمْ يُطِقْ حَمْلَهُ.

بار خدایا تو قرآن را بر پیغمبرت محمد- خدا بر او و آل او درود فرستد- به طور اجمال (بى‏تفصیل و شرح) فرستادى، و دانش به شگفتی ها (رازها)ى آن را به طور کامل به آن حضرت الهام نمودى، و علم و دانش به آن را با تفسیر و توضیح به ما (آل محمد علیهم ‏السلام) میراث دادى (انتقال نمودى) و ما را بر کسى (همه ‏ى امت) که به علم آن نادان است برترى بخشیدى، و بر (فهم ظاهر و باطن و اطلاع به اسرار و عجائب و اصطلاح و عمل به مقتضاى) آن توانائى دادى تا بر کسى که طاقت زیر بار رفتن آن را نداشت (نمى ‏توانست معنى آن را دریابد) شرافت و بزرگى دهى (سید جلیل على ابن طاووس- رحمه الله- فرموده: شایسته است فرمایش امام علیه‏ السلام: و ورثتنا علمه و فضلتنا و مانند آن به الفاظى که مناسب حال خواننده‏ ى دعاء است عوض شود، مرحوم سید علیخان در شرح صحیفه پس از نقل کلام سید فرموده: شایسته‏ تر عوض کردن ضمیر است و بس، پس گفته مى‏شود: و ورثت اوصیاءه علمه مفسرا، و فضلتهم على من جهل علمه، و قویتهم علیه لترفعهم فوق).