در اين جا امام عليه السلام راه كار جبران كرامت هاى وصف ناپذير پدران و مادران را مى آموزد . البته اين نكته روشن است كه گذشته از لزوم اداى احترام و مهرورزى به والدين در زمان حيات ، شايسته است فرزندان پس از وفات آنان ، به روح آنان خيراتى نثار كنند و براى ايشان از حضرت احديت طلب مغفرت و رحمت كنند ، اما از اينها كه بگذريم ، امام سجاد عليه السلام در اين دعا روش بديعى را به ما مى آموزند ؛ حضرت مى فرمايد : «و اغفر لى بدعائى لهما ، و اغفر لهما ببرهما بى.» يعنى خدايا ! مرا بيامرز چون آنان را دعا كرده ام و آنان را بيامرز به سبب نيكويى كه در حق من روا داشته اند .
در اين دستور مختصر ، نكات نغزى نهفته است :
الف) دعا براى پدر و مادر عبادت است و موجب مغفرت خود شخص دعا كننده مى شود.
ب) نيكى پدر و مادر به فرزند موجب مغفرت آنان است .
ج) يادكرد فرزندان از نيكى پدر و مادر و توجه به خدمات آنان ضرورى است .
د) يادآورى فرزند از حقوق فوق العاده ى پدر و مادر الزامى است .
در ادامه ، حضرت سجاد عليه السلام مى فرمايد : «خدايا ! به سبب شفاعت و دعاى من رضايت خود را شامل حال آنها بگردان.» از اين فرموده ى امام عليه السلام معلوم مى شود دعا و درخواست فرزند و شفاعت او براى مغفرت پدر و مادر مؤثر است و چه بسا آنان را از گرفتارى هاى برزخ نجات دهد و اين خود تشويق بلكه الزام است كه فرزندان يادآور والدين باشند .
آن گاه امام عليه السلام عرض مى كند : «خدايا ! اگر مغفرت تو موجب نجات من شود ، شفاعت مرا بپذير و اگر مغفرت تو باعث نجات والدين من است ، شفاعت آنان را درباره ى من پذيرا باش» ، دو نكته در اين مورد شايسته ى يادآورى است :
الف) فقط مغفرت خدا موجب ورود به بهشت و نجات است و هيچ چيز از هيچ كس نجات بخش نخواهد بود .
ب) تنها شفاعت مؤمنان پذيرفتنى است و خداوند متعال شفاعت آبرومندان را خواهد پذيرفت و اين حقيقت ، اميدى براى مؤمنان است كه آنان اهل نجات و شافع اند ؛ از اين رو ، مى توان شفاعت را تعميم داد و بر اين اساس ، عالمان و مؤمنان و اهل نجات پس از معصومين عليهم السلام از زمره ى شفاعت كنندگان هستند.اميد آن كه خداوند متعال شفاعت پاكان را نصيب ما نيز بفرمايد. ان شاء الله.
اللهم لا تنسنى ذكرهما فى أدبار صلواتى ، و فى أنى من آناء ليلى ، و فى كل ساعة من ساعات نهارى ، اللهم صل على محمد و آله ، و اغفر لى بدعائى لهما ، و اغفر لهما ببرهما بى مغفرة حتما ، و ارض عنهما بشفاعتى لهما رضى عزما ، و بلغهما بالكرامة مواطن السلامة ، اللهم و ان سبقت مغفرتك لهما فشفعهما فى ، و ان سبقت مغفرتك لى فشفعنى فيهما ، حتى نجتمع برأفتك فى دار كرامتك و محل مغفرتك و رحمتك، انك ذوالفضل العظيم، و المن القديم ، و أنت أرحم الراحمين؛
خدايا ! مرا به فراموشى ياد آنان پس از نمازهايم و در هيچ آن و لحظه اى از لحظه هاى عمرم مبتلا مفرما و بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا به سبب دعاهايم در حق ايشان بيامرز و آنان را به سبب نيك رفتارى با من مورد عفو قرار ده و از من اين شفاعت را بپذير و آنان را در بهترين محل كرامت و آسايش قرار ده . خدايا ! اگر پدر و مادرم مورد مغفرت تو هستند ، شفاعت آنها را در حق من بپذير و اگر مرا بخشيده اى ، شفاعت مرا درباره ى آنان پذيرا باش ، تا همه با هم در سايه ى كرامت و مغفرت تو گردهم آييم ، كه فضل تو عظيم و احسان تو ديرينه و قديم است و مهربان ترين مهرورزانى .
راه كارهاى جبران كرامت هاى والدين
در اين جا امام عليه السلام راه كار جبران كرامت هاى وصف ناپذير پدران و مادران را مى آموزد . البته اين نكته روشن است كه گذشته از لزوم اداى احترام و مهرورزى به والدين در زمان حيات ، شايسته است فرزندان پس از وفات آنان ، به روح آنان خيراتى نثار كنند و براى ايشان از حضرت احديت طلب مغفرت و رحمت كنند ، اما از اينها كه بگذريم ، امام سجاد عليه السلام در اين دعا روش بديعى را به ما مى آموزند ؛ حضرت مى فرمايد : «و اغفر لى بدعائى لهما ، و اغفر لهما ببرهما بى.» يعنى خدايا ! مرا بيامرز چون آنان را دعا كرده ام و آنان را بيامرز به سبب نيكويى كه در حق من روا داشته اند .
در اين دستور مختصر ، نكات نغزى نهفته است :
الف) دعا براى پدر و مادر عبادت است و موجب مغفرت خود شخص دعا كننده مى شود.
ب) نيكى پدر و مادر به فرزند موجب مغفرت آنان است .
ج) يادكرد فرزندان از نيكى پدر و مادر و توجه به خدمات آنان ضرورى است .
د) يادآورى فرزند از حقوق فوق العاده ى پدر و مادر الزامى است .
در ادامه ، حضرت سجاد عليه السلام مى فرمايد : «خدايا ! به سبب شفاعت و دعاى من رضايت خود را شامل حال آنها بگردان.» از اين فرموده ى امام عليه السلام معلوم مى شود دعا و درخواست فرزند و شفاعت او براى مغفرت پدر و مادر مؤثر است و چه بسا آنان را از گرفتارى هاى برزخ نجات دهد و اين خود تشويق بلكه الزام است كه فرزندان يادآور والدين باشند .
آن گاه امام عليه السلام عرض مى كند : «خدايا ! اگر مغفرت تو موجب نجات من شود ، شفاعت مرا بپذير و اگر مغفرت تو باعث نجات والدين من است ، شفاعت آنان را درباره ى من پذيرا باش» ، دو نكته در اين مورد شايسته ى يادآورى است :
الف) فقط مغفرت خدا موجب ورود به بهشت و نجات است و هيچ چيز از هيچ كس نجات بخش نخواهد بود .
ب) تنها شفاعت مؤمنان پذيرفتنى است و خداوند متعال شفاعت آبرومندان را خواهد پذيرفت و اين حقيقت ، اميدى براى مؤمنان است كه آنان اهل نجات و شافع اند ؛ از اين رو ، مى توان شفاعت را تعميم داد و بر اين اساس ، عالمان و مؤمنان و اهل نجات پس از معصومين عليهم السلام از زمره ى شفاعت كنندگان هستند.اميد آن كه خداوند متعال شفاعت پاكان را نصيب ما نيز بفرمايد. ان شاء الله.
اللهم لا تنسنى ذكرهما فى أدبار صلواتى ، و فى أنى من آناء ليلى ، و فى كل ساعة من ساعات نهارى ، اللهم صل على محمد و آله ، و اغفر لى بدعائى لهما ، و اغفر لهما ببرهما بى مغفرة حتما ، و ارض عنهما بشفاعتى لهما رضى عزما ، و بلغهما بالكرامة مواطن السلامة ، اللهم و ان سبقت مغفرتك لهما فشفعهما فى ، و ان سبقت مغفرتك لى فشفعنى فيهما ، حتى نجتمع برأفتك فى دار كرامتك و محل مغفرتك و رحمتك، انك ذوالفضل العظيم، و المن القديم ، و أنت أرحم الراحمين؛
خدايا ! مرا به فراموشى ياد آنان پس از نمازهايم و در هيچ آن و لحظه اى از لحظه هاى عمرم مبتلا مفرما و بر محمد و خاندان او درود فرست و مرا به سبب دعاهايم در حق ايشان بيامرز و آنان را به سبب نيك رفتارى با من مورد عفو قرار ده و از من اين شفاعت را بپذير و آنان را در بهترين محل كرامت و آسايش قرار ده . خدايا ! اگر پدر و مادرم مورد مغفرت تو هستند ، شفاعت آنها را در حق من بپذير و اگر مرا بخشيده اى ، شفاعت مرا درباره ى آنان پذيرا باش ، تا همه با هم در سايه ى كرامت و مغفرت تو گردهم آييم ، كه فضل تو عظيم و احسان تو ديرينه و قديم است و مهربان ترين مهرورزانى .
راه كارهاى جبران كرامت هاى والدين
در اين جا امام عليه السلام راه كار جبران كرامت هاى وصف ناپذير پدران و مادران را مى آموزد . البته اين نكته روشن است كه گذشته از لزوم اداى احترام و مهرورزى به والدين در زمان حيات ، شايسته است فرزندان پس از وفات آنان ، به روح آنان خيراتى نثار كنند و براى ايشان از حضرت احديت طلب مغفرت و رحمت كنند ، اما از اينها كه بگذريم ، امام سجاد عليه السلام در اين دعا روش بديعى را به ما مى آموزند ؛ حضرت مى فرمايد : «و اغفر لى بدعائى لهما ، و اغفر لهما ببرهما بى.» يعنى خدايا ! مرا بيامرز چون آنان را دعا كرده ام و آنان را بيامرز به سبب نيكويى كه در حق من روا داشته اند .
در اين دستور مختصر ، نكات نغزى نهفته است :
الف) دعا براى پدر و مادر عبادت است و موجب مغفرت خود شخص دعا كننده مى شود.
ب) نيكى پدر و مادر به فرزند موجب مغفرت آنان است .
ج) يادكرد فرزندان از نيكى پدر و مادر و توجه به خدمات آنان ضرورى است .
د) يادآورى فرزند از حقوق فوق العاده ى پدر و مادر الزامى است .
در ادامه ، حضرت سجاد عليه السلام مى فرمايد : «خدايا ! به سبب شفاعت و دعاى من رضايت خود را شامل حال آنها بگردان.» از اين فرموده ى امام عليه السلام معلوم مى شود دعا و درخواست فرزند و شفاعت او براى مغفرت پدر و مادر مؤثر است و چه بسا آنان را از گرفتارى هاى برزخ نجات دهد و اين خود تشويق بلكه الزام است كه فرزندان يادآور والدين باشند .
آن گاه امام عليه السلام عرض مى كند : «خدايا ! اگر مغفرت تو موجب نجات من شود ، شفاعت مرا بپذير و اگر مغفرت تو باعث نجات والدين من است ، شفاعت آنان را درباره ى من پذيرا باش» ، دو نكته در اين مورد شايسته ى يادآورى است :
الف) فقط مغفرت خدا موجب ورود به بهشت و نجات است و هيچ چيز از هيچ كس نجات بخش نخواهد بود .
ب) تنها شفاعت مؤمنان پذيرفتنى است و خداوند متعال شفاعت آبرومندان را خواهد پذيرفت و اين حقيقت ، اميدى براى مؤمنان است كه آنان اهل نجات و شافع اند ؛ از اين رو ، مى توان شفاعت را تعميم داد و بر اين اساس ، عالمان و مؤمنان و اهل نجات پس از معصومين عليهم السلام از زمره ى شفاعت كنندگان هستند.اميد آن كه خداوند متعال شفاعت پاكان را نصيب ما نيز بفرمايد. ان شاء الله.
........................
