اخلاق و كردار ناپسند
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه :
پناه ببرید به خداوند بزرگ از
از اين گذشته ، انسان در ايام عمر خود خطاهاى بسيارى مرتكب مى شود كه على القاعده مى بياست به نتايج بد آنها گرفتار شود و بر اين پايه سزاوار كيفر گردد ؛ به همين دليل ، امام سجاد عليه السلام در اين فراز از خداى خود درخواست مى فرمايد كه عواقب سوء خطاها را برطرف فرمايد . ما خود نيك مى دانيم كه لطف حضرت حق مصيبت ها و گرفتارى هاى بسيارى را از ما دور داشته و پى آمدهاى دامن گير گناهان را از صحنه ى زندگى ما دور ساخته است و از آن جا كه عواقب زشت خطاها ، قهرى و حتمى است، در صورت حذف نشدن آنها به مشيت حق سبحانه ، زندگى آدمى به جهنمى تبديل مى شود كه توانايى ادامه ى حيات را از او سلب مى كند . قرآن كريم مى فرمايد :
(و ما أصابكم من مصيبة فبما كسبت أيديكم)؛
هر مصيبتى به شما وارد شود ، به واسطه ى اعمال شما است .
خداوند منان هرگز بندگان را به همه ى عواقب سوء رفتارشان مبتلا نمى سازد ، در غير اين صورت ادامه زندگى براى آنها بسيار دشوار مى نمود . با اين حال ، عموم مردم از اين حقيقت غافل اند كه بسيارى از گرفتارى هاى آنان ، از آثار قهرى و غير قابل انفكاك اعمال و رفتار خودشان سرچشمه گرفته است . بنابراين ، تا زمانى كه در روش هاى خود تجديد نظر نكنند و جانب احتياط و پرهيزگارى را رعايت نكنند ، هم چنان مبتلا خواهند بود ، زيرا انسان همواره در گرو اعمال و رفتارهاى خويش است .
از اين جا است كه حضرت زين العابدين عليه السلام مى فرمايد :«خدايا ! مرا از سرانجام بد اعمال – كه پيوسته اهل معصيت بدان مبتلايند – در پناه خود بدار.»
البته عواقب سوء اعمال ، هميشه فقر و بيمارى نيست ؛ گاهى پيدايش سلسله حوادثى است كه شيرين و زيبا مى نمايد و انسان از پيدايش آنها خرسند و شاد مى شود ، ولى پيامدهاى بسيار تلخ و رنج آورى دارد كه اگر انسان بر آنها آگاه مى بود ، بى ترديد از آنهامى گريخت و بى زار مى گشت . ثروتى كه جان ها را به هدر مى دهد، قدرت و مقامى كه آسايش زندگى را از انسان مى گيرد و شهوت رانى هايى كه ابديت انسان را به تباه مى سازد، هزاران بار نبودش – در مقايسه با شرافت و سعادت از كف رفته – از بودش بهتر است .
................................
